We zitten nu nog steeds op het eiland en genieten na van onze snorkeltour tussen de vissen en haaien. Gisteren hebben we hier bij de split (zie verhaaltje van gisteren) lekker kunnen oefenen met een gekochte snorkel. Om even te kijken of het wel ging. Maar voor ons beide was het geen probleem. Dus toen we weer in ons hotel waren hebben we gelijk voor de volgende dag een dagtrip geboekt. Nou ja, een hele dag was het niet, maar voor ons lang genoeg.

Dus vanmorgen om half 11 op de boot gestapt, samen met nog 4 anderen. Als eerste gingen we gelijk naar de mooiste plek, vlakbij de overgang van rif naar oceaan. Wij in het water (helaas zonder camera, eerst even proberen of het allemaal wel lukte) en we zaten gelijk tussen de mooie fel blauwe vissen en koraal. Ook zat er een dikke grote schildpad van zo’n 70 cm. Het rare is dat al die beesten geen enkele angst hebben. Ze vliegen niet gelijk weg als ze mensen zien. Nee hoor. Je zou ze zo kunnen aanraken. Heel bijzonder en apart. De schildpad bleef in de buurt, een beetje rondkijken of er nog wat te eten was. Hier bleven we een half uurtje of zoiets. Daarna gingen we naar een ander koraal. Er zaten diverse roggen met en zonder pijlstaart. Daar weer in het water, maar nu met camera.

Eenmaal weer op de boot kregen we wat te eten, om daarna naar de verpleegsterhaaien te gaan. Deze haaien zouden ongevaarlijk zijn, maar iedereen bleef toch maar in ‘t bootje.

Tenslotte maakten we nog een tripje bijna het eiland rond, zodat we om 3 uur weer bij ons hotel werden afgezet. En nu genieten we even na. Kortom, een fantastische trip en een aanrader voor iedereen.
Straks een diner bij een lekker restaurant en dan de trip van morgen bekijken. Eerst met de boot en dan naar ons laatste hotel in Belize City.

Liefs, Klaas & Diane

Na een unieke vlucht zijn we gisteren aan beland op één van de cayes die Belize rijk is, nl. Caye Caulker. Een prachtig eiland omringd door een aquablauwe zee.

Onze dagen in Placencia hebben we heerlijk doorgebracht op het strand met een boekje afgewisseld met een verfrissende duik in de zee en een wandeling door het gezellige dorpje.

Gisteren werden we opgehaald door de taxi om ons te laten brengen naar de luchthaven. Nou ja, luchthaven… Meer een stukje autoweg met een bushalte plaats… De gate leek meer op een huiskamer, waar we dan ook gezellig zaten te wachten, samen met de piloot en wat mede passagiers tot we in moesten stappen.

Geen controles ofzo hoor. Daar doen ze niet aan. Gewoon, zoals je bij de bus doet, instappen, gordels om, deuren dicht, en gaan. Mooi hoor. In totaal zaten we met 12 mensen plus piloot in het vliegtuigje, meer mensen kunnen er ook niet in. Wij achterin met aan beide kanten raampjes en naar voren uitzicht op de piloot, jaja het bestaat nog dat je in de cockpit mag kijken!

In de lucht zaten we niet hoger dan een paar honderd meter, zodat je mooi naar beneden kon kijken. Prachtig gezicht was het. Het zwabberde afentoe wel een beetje maar dat was niet erg, het was genieten. Na 25 minuten waren we al in Belize City, daar moesten we eruit om naar de watertaxi te gaan. Even in een taxi. Bij die halte even een uurtje wachten en toen weer op de boot naar Caye Caulker. En nu zitten we weer in ons hotelletje. Het was maar een klein stukje lopen vanaf de watertaxi, het eiland is in totaal 7 km lang dus je kunt hier prima overal met te voet naartoe. Voor de luie mensen zijn er fietsen te huur of van die golfkarretjes.

Vanochtend zijn we naar de split gelopen, een scheiding die is ontstaan na een orkaan. Je kunt er heerlijk zwemmen en dat hebben we ook gedaan. Straks weer even terug, even kijken en onze snorkel uitproberen.

Liefs, Klaas & Diane

Hier zijn we weer. Na een lange busreis nu vanuit het prachtige Placencia.

Eerst maar even de tour naar Tikal, die we gisteren hebben gemaakt. Diane had dit al vanuit Nederland geregeld. Dus stonden we om 3.30u (rare tijden doen ze hier hoor) voor het hotel te wachten op het tour meisje. En die stond er om bovengenoemde tijd ook. Helaas was Roxy, die we geregeld hadden geblesseerd en had ze haar collega meegenomen. Nog altijd een prima gids, maar we hadden goede verhalen gelezen over Roxy (ze was nl. archeoloog).

Na een rit door de nacht kwamen we aan in Tikal, waar we in het donker door de jungle liepen naar de tempels. Het was wel een nogal lange wandeling met veel stronken en stenen. Maar na een poos kwamen we bij de eerste nog niet zo’n imposante tempel. Hier bleven we even uitrusten om te zien hoe zo’n tempel uit het duister tevoorschijn komt als de zon opkomt. Beetje spooky door de mist, maar wel heel mooi en vooral stilte met alleen maar dierengeluiden. Nadat we weer een eind gelopen hadden kwamen we bij de grotere tempels, met hoogtes van 79 meter

Het lijken allemaal de decors van Indianen Jones of Jurassic Park, sterker nog  Star Wars 4 is hier opgenomen. En de geluiden van de dinosauriërs zijn afkomstig van de howler apen die daar leven. Deze maakte een teringherrie en hoor je uit grote verte. We hebben ze zelfs gespot en ook de andere apensoort die daar leeft, de spidermonkey.

De tempels zien er fantastisch uit en de een is nog indrukwekkender dan de andere. Samen met de uitleg van onze gids Jolanda kreeg je toch een mooi beeld van die tijd (rond de 9e eeuw). Ook al die dierengeluiden maken het helemaal compleet.

Woody Woodpacker zijn we ook nog tegengekomen, die zat ergens te tikken. Onze gids was helemaal enthousiast, want blijkbaar was het een zeldzame variant

Na ongeveer 10 kilometer te hebben gelopen gingen we weer terug naar ons hotel. Even opfrissen en ontbijten, het was tenslotte pas 11.00u.

Omdat ons taxi-advontuur van de vorige dag niet zo’n succes was hadden we nu een ander plan van aanpak… Het hotel had een tuktuk voor ons geregeld die ons zou afzetten bij de t-splitsing. Om vervolgens te wachten (soort van liften) totdat er een wit minibusje voorbij kwam. Na slechts 5 minuten kwam er al een bus aan met als bestemming de grens van Guatemala. Door te zwaaien gaf je aan dat je graag mee wilde. We vonden het busje nogal vol en hadden zoiets van, we wachten wel op de volgende, maar volgens de chauffeur konden we er prima bij. Er gingen tenslotte twee mensen uit… Daar zaten we dan, waar er in Nederland maximaal 12 in kunnen, zaten we nu met 22 man (waarvan 3 baby’s) in de bus. Lekker knus bij elkDianeij de grens werden we ongeveer 500 meter daarvoor uit het busje gezet, om de rest over een brug naar de douanepost te lopen. Ook daar weer geen enkel probleem en ook bij de Belize grens liepen we gewoon door. Wel hebben we nog een stempeltje opgehaald. En zo stonden we weer aan de andere kant, om in een taxi naar ons bekende hotel gebracht te worden voor nog 1 overnachting. Bing, de hoteleigenaar, stond ons alweer op te wachten. Hij vond het blijkbaar erg leuk om Klaas bij z’n naam te blijven noemen. Het was iedere keer ‘goodmorning Klaas’ ‘how are you doing Klaas’… Al met al koste de terugreis niet meer dan 12€ p.p. (i.p.v. 50$ p.p. op de heenweg).

In de avond zijn we natuurlijk nog even San Ignacio ingelopen om lekker te dineren. Allemaal lekker hoor.

De volgende dag gingen we naar Placencia, in het zuiden aan zee. Nu met de lokale bussen, want dat bleek toch gewoon goed te werken. De taxi’s voor lange afstanden zijn hier nl. belachelijk duur. Nu betaalden we $20 samen i.p.v. $250 met de taxi, makkelijk verdiend dus. Het was wel een lange reis met overstappen en wachten op de volgende aansluiting maar om 4 uur waren we in Placencia. Een tripje van 7 uur, maar het was geen enkel probleem en lekker relaxed.

Nu zitten we hier in ons hotel op het strand, 10 meter van de zee en liggen onder een palmboom met een boekje. TOP!!!!! Ze hebben hier trouwens wel de snelbruiner aangezet, we zijn nl. al flink gekleurd na één dagje strand.

Liefs, Klaas & Diane

Na een paar dagen San Ignacio zijn we weer wat stempels rijker in onze paspoorten en zitten we nu in El Remate, Guatemala.

Afgelopen dagen hebben we niet stil gezeten. Zo zijn we zaterdag met de lokale bus naar Xunantunich geweest, erg mooie omgeving met enkele Maya tempels. Eerst moesten we met een handpondje naar de overkant gebracht worden en vervolgens nog zo’n anderhalve kilometer lopen. De man van de veerpond vertelde ons dat we vooral op het pad moesten blijven. Er zouden nl. (giftige) slangen zitten. Gelukkig lagen ze lekker te slapen toen wij daar waren 😉

Het was daar erg stil en ook vrij rustig met toeristen, pas nadat wij gingen kwamen de busjes eraan. Klaas is naar de top geklommen van El Castillo, de 40 meter hoge tempel. Van daaruit keek je over de bomen heen en zag je ver over de toppen van het oerwoud.

Toen we terug kwamen hebben we ons getrakteerd op een lekkere lunch. Ze houden hier trouwens van grote porties. Eten smaakt tot nu toe allemaal erg lekker. ‘s Middags hielden we een siësta. Dit iseen verplicht ding in verband met de temperaturen.

Gisterochtend werden we opgehaald door Olando voor een kanotocht door de grotten, de Barton Creek Cave. Voordat we bij de grotten aankwamen moesten we eerst met onze 4-wheeldrive door een riviertje rijden. De grotten waren heel bijzonder om zo doorheen te varen. Vooral de enorme stilte is heel apart. En natuurlijk de stalactieten en stalagmieten zien er heel mooi uit. Net kunstwerken. Ook de ontzettend hoge en grote ruimtes in zo’n grot zijn heel erg mooi. En toen we de lamp uitdeden om de ogen aan de donkerte te laten wennen, zagen we…….. helemaal NIX.

Olando had gezorgd voor een vroege lunch, tortilla’s met kip en wat groente, erg lekker! ‘s Middags was het wederom tijd voor een siësta ☺

Vanochtend hebben we ons gewaagd aan de gevaarlijke oversteek van Belize naar Guatemala. En wat voor oversteek. Aan de ene kant van de grens een heel gevaarlijke uitziende vrouw die zonder te vragen een stempel in onze paspoorten drukte. En aan de andere kant, 20 meter verder, een nog gevaarlijker man die ook zomaar wat stempels maakte in onze mooie paspoorten. NOT dus. Voor een echt goede weergave komen we toch niet verder dan……paspoorten laten zien en stempels erin laten zettendoor vriendelijke douaniers. Raar toch hoe je vanuit een Europese kijk, dingen in je gedachten hebt. Daarna een taxi genomen naar El Renate, een hotel dichtbij Tikal, het doel van deze trip. De taxichauffeur gaf aan dat deze trip 50 dollar ging kosten, een prima prijs dachten we… Bij aankomst vroeg hij ineens het dubbele. Hij bedoelde nl. 50$ per persoon… bleek dus veel te duur te zijn maar ja, weet alles maar… Na een taxirit van twee uren kwamen we aan in El Remare.

Nu zitten we in een paradijs hotel aan de rand van het meer. Het is hier heel rustig met veel dieregeluiden en een beetje rare hoteleigenaar. Maar daar hebben we geen last van hoor, we zitten tenslotte maar 1 nacht hier. We hebben net een boottochtje achter de rug, die over het meer door riviertjes ging. Vooral wij, als echte vogel kenners, zagen de raarste vogels. De namen zijn ons even ontvlogen, maar zij schenen erg de moeite waard te zijn, zo verzekerde ons de Amerikaanse reisleider. Een gezellige praatgraage man.

Zo meteen gaan we even een hapje eten hier in het hotel, want we moeten morgenvroeg extreem vroeg opstaan voor de excursie naar Tikal. Om half vier, jaaaa, om half vier worden we opgehaald. Vakantie noemen ze dat…

Liefs, Klaas & Diane

Daar zijn we dan, aan de andere kant van de wereld. Gisteren zijn we aangekomen in Belize na een vlucht van 3 uren vanuit het koude witte Atlanta. Echt veel sneeuw lag er niet, maar de stad was volledig van slag. Blijkbaar had de sneeuw hen nogal overvallen in combinatie met de vrieskou. Verschillende wegen waren afgesloten en op dinsdag waren er diverse vluchten geannuleerd. We hebben daar gelukkig niets van gemerkt.

Na aankomst in Belize City werden we met een bordje verwelkomd door onze taxi chauffeur. Hij bracht ons naar San Ignacio, het westen van Belize. De rit duurde zo’n 2 uren. Onderweg zagen we veel groen, groen en groen. Afgewisseld met wat bordjes ‘for sale’. In the middle of nowhere kon je stukken grond kopen.

Rond kwart voor drie in de middag kwamen we aan in ons hotel River Park Inn. De eigenaar Bing stond ons al op te wachten. Een prima hotelkamer middenin een mooi parkje. We worden hier omringd door allemaal vogelgeluiden, zo werden we vanochtend ook gewekt.

Vandaag hebben we het dorpje verder verkend. Net wat bananen gekocht op de markt voor zo’n 25 cent. Nu zitten we op ons balkonnetje uit de zon. Heerlijk vertoeven zo met al die gezellige geluiden.

Morgen gaan we waarschijnlijk naar Xunantunich, een archeologische vindplaats. Straks nog even kijken welke bus we daarvoor moeten hebben. Het ‘busstation’ ligt hier 10 minuten vandaan, dus dat moet goed komen.

Nu eerst hier verder genieten van de omgeving.

Liefs, Klaas & Diane