Afgelopen zaterdag was het tijd om de mooie agriturismo Dalla Bertilla te verlaten. De zon stond goed aan, een mooi moment om een stuk te fietsen. Ver hoefde dat niet, want we hadden nog twee nachten geboekt bij een B&B in Peschiera del Garde, bij het Garda meer. Een mooie rit langs de wijnvelden en boerenweggetjes. Allemaal prachtig om dat op de fiets te doen. Het stadje Peschiera del Garde is een toeristisch vestingstadje met een uitstraling van Monaco of Cannes. Veel restaurants en barren met veel cabrio-auto’s. We hebben in de zon rondgelopen en lekker op een terrasje beschut een boekje gelezen. ‘s Avonds weer het centrum ingegaan om te eten.

Omdat we maar een kwartiertje reizen van Verona zitten met de trein, besluiten we dat we die ook een bezoek willen brengen. Helaas worden we zondag wakker met veel regen. Nadat we wakker waren en een poosje naar buiten hadden gekeken, leek het er toch op dat het meevalt, de regen. Dus met goede moed op de fiets naar het station om daar zonder fiets op te stappen naar Verona.  

Onderweg in de trein, die heel erg vol zat, kregen we nog een fikse bui. Hadden we het wel goed gedaan om toch te gaan? Eenmaal in Verona viel het toch mee. We pakten de bus naar het centrum en konden zo mooi droog uitstappen om verder door de stad te slenteren. En vanuit daar lekker droog door de stad gelopen.

Hier aan winkels geen gebrek, natuurlijk ook de dure merken ontbreken hier niet. En daar doemde hij op, een van de redenen om naar Verona te gaan, de ArenA di Verona. Wat een kolos zo midden in het centrum, een erg gebouw!

Daar moeten we natuurlijk naar binnen, maar we zijn niet de enige. Toch gaan we in de rij staan. Uiteindelijk valt het mee en kunnen we naar binnen. Wat een entree, het gladiatorgevoel is er meteen. Veel stenen trappen, banken en gangen. En dan de Arena zelf. Wat een groot ding is dat. Er kunnen in totaal 30.000 mensen in. Nu waren ze bezig met de opbouw van de opera Aida. Klaas is verder naar boven geklommen om een foto van bovenaf te maken. Prachtig gezicht.

Nog even rondgelopen en weer naar buiten. Gelukkig bleef het droog zodat we lekker door de stad konden slenteren. Deze stad kunnen we ook weer mooi afvinken.

Gisteren ging onze reis verder naar Milaan. Onze trein vertrok om 11 uur en ook hier stond de assistentie al klaar om ons te helpen. Eerst even naar perron 3. De assistent werd gebeld: toch maar op perron 1. Even gestaan en weer een belletje: toch maar weer terug naar perron 3. Gelukkig hebben ze hier een werkende lift anders is zoiets niet mogelijk. De assistent blijft heel aardig en helpt ons de trein in. Onze tocht kon beginnen.

In Milaan aangekomen was het eerst uitzoeken waar we op de fiets heen moesten gaan. De Komoot app aan en hij vertelde ons de weg. Milaan lijkt veel fietspaden te hebben, dus dat was een meevaller. Onze B&B met patio ligt vlakbij het centrum en tegenover een tram en een metrostation. We worden begroet door een praatgrage dame die ons appartement op de 3e etage showt. Een oud groot gebouw met mooie grote kamers. Weer een fijne plek!

Helaas is de zon hier ver te zoeken en sputtert het zelfs wat. Toch besluiten we het centrum in te lopen, om te kijken wat er leuk is aan Milaan. Nou, we waren niet alleen hoor. We dachten dat het in Verona en bij Garda meer druk was, maar dat is niets in vergelijking met Milaan. Drommen toeristen op het plein voor de Duomo, een gigantische kerk die half in de steigers staat voor renovatie. Een soort Sagrada Familia. En om er binnen te komen zou je moeten aansluiten bij de dikke rij die er stond. Dat laten we voor wat het is. Van buiten is ie ook heel mooi.

De benen beginnen vermoeid te worden en vragen om rust dus zoeken we een terras op.

Vandaag eerst lekker ontbeten in onze B&B en de stad weer verder verkend. Klaas wil weer naar een theater omdat die speciaal is. Het is Teatro alla Scala. Bij een speciale ingang konden we met de lift naar binnen en naar de 3e verdieping. Daar konden we in 1 van de loges naar beneden kijken. Ze waren net bezig met de toneelverlichting zodat we een mooie foto konden maken. Daarna ging de zaalverlichting aan, wat een sprookjes uitzicht. Alles in pluche en goud. Heel erg bijzonder.

Toen we weer buiten waren konden we droog en met zon terug richting onze B&B. Dat geslenter maakt je moe. Dus nu lekker op ons privé terras een boekje lezen en nog wat schrijven.

Morgen reizen we weer verder, zo langzamerhand weer naar huis.

Afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Parma. Wat een gezellige stad! Je krijgt er echt dat Italiaanse gevoel. Overal terrasjes, prachtig ingerichte etalages en gezellige pleintjes.

Klaas wilde graag het theater bezoeken, dus gingen we opzoek en al snel kwamen we uit bij teatro Farnese in het Palazzo della Pilotta. Het is uniek baroktheater van hout en stuc uit 1618. De ruimte heeft een vorm van een U, wat zal het indrukwekkend zijn om hier een voorstelling te zien. Erg bijzonder om te bezoeken!

Verder hebben we ook een bezoek gebracht aan het Piazza del Duomo, met de kathedraal de Duomo,  het Baptisterium en het bisschoppelijk paleis met het museum van het bisdom.

Inmiddels zijn we weer 100 km verder al reizend met de trein, inclusief assistentie, want ook dat was weer goed geregeld. Al was het voor deze rit misschien niet nodig geweest, maar een paar handjes extra is altijd handig. We stapten in Parma op de trein en in Brescia stapten we over op de trein naar Peschiera del Garda. Eenmaal aangekomen kunnen ons gelijk tegoed doen aan een lunch.

Na de lunch stappen we op de fiets richting het drukke centrum. Het lijkt ook een vestingstadje met veel grachten, toeristen en veel toeristen. Het is fietsend goed te doen. Misschien dat we hier later in de week nog eens goed kunnen rondlopen. Nu gaan we eerst op zoek naar ons onderkomen voor de komende dagen. Het is een kilometer of 10 vanaf het dorp. Dus een klein uurtje op de fiets. Na wat gezoek op de app. gaat het voorspoedig heuveltje op en af. De omgeving is prachtig met ontzettend veel wijnranken en dan velden vol. Het is voor menig wijnkenner een mooie buurt om rond te snuffelen.

We komen dan ook diverse wijnshops tegen waar je de wijn kunt kopen. En dan doemt zo langzamerhand ons onderkomen op. Een boerderij aan een rustige straat met een groot zwembad. Het is een mooi verzorgde agriturismo met aardig wat kamers. We worden verwelkomt door de vriendelijke eigenaresse die ons een mooie kamer geeft op de eerste verdieping. Wij zijn tevreden en maken ons gelijk op om het zwembad in de duiken. Heerlijk afkoelen in het water. We genieten van de rust en de rest. ‘s Avonds gaan we uiteten iets verderop, bij een andere agriturismo. Het eten was erg lekker, je proeft dat het hier vers van het land komt.

De dagen daarop doen we niets. Beetje zwemmen en eten en lezen, dat is het wel. Het is tenslotte vakantie.

Morgen gaan we terug naar Peschiera del Garda, waar we twee nachten blijven om op zondag Verona in te gaan. Maandag gaan we dan verder richting Milaan. We zijn we druk met het plannen van het vervolg. Omdat nog niets vaststaat is het een lastige klus. Vooral door de fietsen is het een gepuzzel, veel intercity’s zijn vol geboekt (lees: geen fietsplekken meer beschikbaar) maar het lijkt erop dat het lukt.

Welkom bij een nieuw avontuur van Dikkie Dik, uhmm Klaas en Diane. Ga er maar goed voor zitten, want dit wordt een lang verhaal.

Inmiddels zitten we in Parma. Vorige week maandag hadden we onze laatste fietstocht, van Udine naar Privano. De dagen ervoor hebben we aardig nog wat kilometers gefietst door het mooie landschap van Italië. De 400 km zijn we al gepasseerd!

Eerst maar een korte terugblik. De tocht van Travisio naar Chiusaforte was zoals beloofd door meneer Komoot een makkelijke tocht, wij vonden het zelfs een van de mooiste. Het fietspad was vrij nieuw en daardoor zeer goed te fietsen. Tijdens de tocht doorkruisten we we ook redelijk wat tunnels.

De tocht van Chiusaforte naar San Giorgio was een korte, maar doordat er het verkeerde adres in Booking stond zijn we toch wat langer onderweg geweest dan nodig, inclusief een bergje op. Ach weten we ook hoe dat is. De dag erna zijn we verder gefietst naar Gemona om van daaruit naar Udine te fietsen.

Udine is een leuke gezellige stad en hier zijn we drie dagen geweest. We hebben hier een kasteel bezocht met allerlei musea, o.a. over de geschiedenis van de fotografie. Erg leuk!

Vanuit Udine fietsen we naar onze laatste stop van onze fietstocht. Officieel eindigt de route in Grado, maar dat leek ons een minder leuke stad. Daarom was onze stop in Privano, dichtbij bij de vestigingsstad Palmanova.

In Privano hadden we een B&B met zwembad. Bij aankomst hebben we hier meteen gebruik van gemaakt. Helaas was het weer wat wisselvallig waardoor we uiteindelijk er alleen nog op onze laatste dag van hebben kunnen genieten. Vanuit Privano hebben we ook nog een uitstap gemaakt met de trein naar Triëste. En zoals de naam al doet vermoeden, was het niet de meest gezellige stad. Het deed wat triest aan, al kwam dat vooral door het vele verkeer.

Op het treinstation konden we mooi wat huiswerk doen, want wat zou onze volgende stop worden? En zouden we de fietsen mee kunnen nemen? We hebben hier zelfs een nachtje cel voor geriskeerd (of in ieder geval een boete). Dit laatste zit zo: we hadden hadden gezien dat als we verder met de trein zouden willen de trein vanaf spoor 2 zou vertrekken. Eén klein probleem, de lift ontbreekt op het station in Cervignano. Toch zagen we een mogelijkheid, er leek een soort van overgang te zijn tussen spoor 1 en 2. Maar die was natuurlijk alleen voor personeel. Al gauw kwamen er twee agenten op ons afgestapt. We gooide al onze charmes in de strijd en vertelde wat ons probleem was. Niets geen bekeuring, maar zeer vriendelijke agenten die met ons meedachten. Nu blijkt er in Italië een speciale app te zijn om reisassistentie aan te vragen. Er is ook een telefoonnummer, maar daar nemen ze de telefoon niet op…

Nadat we een keuze hadden gemaakt wat onze volgende stop zou worden, Parma, hebben we de treinkaartjes gekocht en via de app de assistentie aangevraagd. Erg benieuwd hoe dat zou uitpakken.

Gisterochtend zaten we om 9 uur al op de fiets naar Cervignano, het station vanwaar we zouden vertrekken naar onze uiteindelijke bestemming Parma. Bij aankomst bleek zowel de politie van de vorige dag als de assistentie van de spoorwegen allemaal klaar te staan om ons te helpen. En het belangrijkste was in ieder ieder geval al gewijzigd, het perron waarop de trein zou vertrekken was nu nr. 1 waardoor er geen lift meer nodig was. De eerste hobbel was genomen!

Het eerste gedeelte van Cervignano gaat naar Venetië-Mestre. Waar het leek alsof heel Italië in de trein naar en van Venetië wilde, bizar druk! Gelukkig stond ook daar de hulpbrigrade klaar om ons met voorrang naar de volgende trein te brengen. Maar daar was dan toch het eerste probleem, de lift was te klein. De meneer van de assistentie was druk aan het bellen en aan het proberen of we op een andere manier naar juiste perron konden gaan. Maar helaas, we moesten toch met de lift. Uiteindelijk lukt het door de fiets in de lift op te tillen. Diane werd apart vervoerd in een rolstoel naar het volgende perron. We speelden het toneelstuk maar even mee om onze assistentievraag niet ongeloofwaardig te laten overkomen. Klaas werd wat aan zijn lot overgelaten en moest met fiets via de trap naar beneden. Terwijl hij druk aan het ploeteren was, werd hij gebeld door Diane dat ze al met haar fiets in de trein zat. Gelukkig had ze wel benadrukt dat Klaas nog onderweg was. De geplande vertrektijd van de trein was namelijk al verstreken, maar de conducteur wachtte netjes zodat de trein met ietwat vertraging kon vertrekken met ons aan boord. Op naar station Bologna.

En jawel, ook in Bologna was onze komst aangekondigd. Gelukkig hadden ze daar goederenliften, geen problemen met de liften dus. Behalve dat het ook hier afgeladen vol was met reizigers. Maar met behulp van de assistentie ging iedereen aan de kant voor ons en voor we het wisten zaten we in de trein met als bestemming Parma.

Gelukkig stond het ontvangstcomité ook in Parma voor ons klaar en werden we onder begeleiding naar buiten gebracht om weer op de fiets te stappen naar onze B&B in het centrum.

Nu zitten we op een koel binnenplaatsje van onze B&B. Gisteravond al wat door de stad gewandeld en de eerste indruk is erg goed. Wat een gezellige stad!

Dinsdag vervolgen we onze reis naar Pozzolengo, de assistentie is al aangevraagd 😎

Onze fietsvakantie begint meer op een treinvakantie te lijken, want afgelopen vrijdag vonden we het na zo’n 10 km door de regen te fietsen wel genoeg. We fietsten langs het station en de keuze was gauw gemaakt toen er genoeg treinen naar Villach gingen die ook voldoende plek hadden voor de fiets.

Veel eerder dan verwacht kwamen we in Villach aan. Diane had al app contact met ons verblijf en onze kamer bleek klaar om ingecheckt te worden. Een klein appartementje waar we drie nachten zijn verbleven.

Villach is een leuk stadje en gelukkig was het zaterdag droog zodat we door het stadje konden wandelen. En jawol wir haben einkaufen gemacht 😎 Diane vond het tijd voor een nieuwe regenjas, eentje waar ze geen koude handen van kreeg. Dus na wat googlen kwamen we een grote sportwinkel tegen, iets buiten het centrum. Een mooi doel van vandaag. We werden vriendelijk geholpen en stapten met een mooie waterdichte jas naar buiten.

Op zondag hebben we nog een kleine fietstocht gemaakt naar de Ossiacher See bij Annenheim, dichtbij Villach. Het was een mooie dag, dus hebben we daar lekker geluncht met uitzicht op het meer. In de zomer schijnt het hier afgeladen vol te zijn.

Vandaag zijn we weer op de gefietst gestapt, ingepakt en wel. Gelukkig was het de eerste 20 km droog, maar uiteindelijk begon het onderweg toch te regenen. Ach kon Diane meteen de nieuwe jas uitproberen. Die is gelukkig door de keuring gekomen. Na zo’n 10 km fietsen kwamen we eindelijk een restaurantje tegen. Hier hebben we een pitstop gemaakt en konden we even opwarmen en de accu van Diane’s fiets bijladen. Maar goed dat we dat gedaan hebben, want er kwam nog een pittige klim aan bij de grens van Italië. Het mooie was wel dat dat de zon begon te schijnen zodra we de grens over kwamen. Het altijd bella Italia!

Na nog een stukje fietsen kwamen we aan in Travisio waar we vanavond voor het eerst pasta hebben gegeten. Het is wel nog even schakelen met de taal, we zaten zo in het Duits. Nu is alles prego en grazie. Even wennen, maar gelukkig spreken ze hier beide talen, dus kunnen we er rustig in komen.

Morgen fietsen we verder naar Chiusaforte, een makkelijke tocht volgens meneer Komoot van zo’n 37 km. We gaan het meemaken!

Afgelopen dinsdag hadden we een pittige tocht, met af en toe een aardige klim naar boven. Het weer zat ons helaas niet mee, dus voor vertrek hebben we ons goed ingepakt. Al met al een mooie tocht, maar meneer Komoot had gelijk met de melding dat de moeilijkheidsgraad ‘Zwaar’ zou zijn. Na 44 km in de beneden bereikten we ons hotel. Even opwarmen en daarna weer op de fiets gestapt om in het dorpje te gaan eten.

Gisteren hadden we een rustdag. Omdat het prachtig weer was, besloten we een stuk te gaan fietsen 😎. Het was een probeersel, want we hadden al gezien dat het behoorlijk klimmen moest zijn naar het dorpje Bad Gastein. Het stuk richting het dorp was prachtig, ieder uitzicht was opnieuw een ansichtkaart. Erg mooi om tussen de bergen te fietsen, met in de verte de besneeuwde toppen te zien.

Uiteindelijk hebben we onze tocht gestaakt, we zouden namelijk nog zo’n drie kilometer naar boven moeten fietsen. Het blijft natuurlijk wel vakantie. We zijn verder gegaan met de bus. Daar aangekomen op onderzoek uitgegaan bij het station hoe we verder konden reizen met de trein, want ook hier doen ze aan spoorwerkzaamheden. Helaas was er geen personeel te bekennen, dus toch maar zelf via de Oostenrijkse NS app uitgezocht dat we via het dorp Dorp Gastein wel met verder kunnen.

Natuurlijk ook nog het dorpje doorgewandeld en kwamen we nog een mooie waterval tegen.

Vandaag smokkelen we dus een stuk met de trein. Maar voordat we op de trein kunnen stappen moeten we eerst nog zo’n 10 kilometer fietsen om bij het station van Dorp Gastein te komen. Helaas regent het ook vandaag, dus we zijn blij dat het een relatief kort stukje is. Maar gevoelsmatig was het ook wel genoeg.

Nu wachten we op station Mallnitz-Obervellach voor de volgende trein. We moeten hier zo’n vier uur overbruggen, want helaas waren al fietsplekken volgeboekt. Gelukkig zitten we hier warm en droog en is inmiddels de zon gaan schijnen. Onze volgende stop is Spittal an der Drau. Morgen vertrekken we van daaruit naar Villach waar we drie nachten verblijven.



Vandaag was het dan eindelijk zover, na een klein jaar voorbereiding begonnen we aan de eerste etappe. Een tocht van zo’n 36 km.

Het was eerst nog even spannend of we wel konden vertrekken want de accu van Diane’s fiets was niet goed opgeladen. Na een nieuwe poging konden we alsnog vertrekken en fietsen we door het prachtige landschap tussen de bergen.

Het weer zat ons goed mee, want hoewel de dag grijs begon hebben we de hele weg zon gehad en was het zelfs warm. Perfect fietsweer!

In Golling hebben we gespijbeld en hebben we een klein stukje met de trein gereisd. In Werfen zijn we weer op de fiets gestapt. We hadden gelezen dat dit stuk erg druk kon zijn met verkeer, dus dan maar zo.

Al met al een mooie tocht! Morgen fietsen we verder naar Bad Hofgastein.

Afgelopen woensdag vertrokken we vanuit Leer via Hannover naar München. De treinreis verliep goed en zonder vertraging. In de intercity van Hannover naar München hadden we een kleine hick-up. De conductrice vond dat de fiets van Diane in de weg stond en we moesten de trein bij het volgende station verlaten. Na wat gepuzzel leek het toch te passen en was ze tevreden en konden we blijven zitten.

De volgende dag hebben we de stad verkend en zijn we onder andere naar het Olympisch Stadion geweest. Ze waren druk aan het opbouwen voor het concert van Metallica. Het stadion is omringd door een mooi park. We hebben daar een beetje rond gewandeld en daarna weer terug met de U-bahn naar ons hotel. Op onze laatste dag in München hebben we de fietsen gepakt en hebben we mooi rondje gefietst door de Englischer Garten.

Aan het eind van de middag hebben we de trein gepakt naar Salzburg. Daar kwamen we rond zes uur aan. Ons hotel had een mooi uitzicht op de rivier. Een erg mooie stad met veel oude gebouwen. En natuurlijk kwam Mozart overal om de hoek kijken. Ook hier hebben we lekker rondgeslenterd. Op zondag besloten we ook een rondje door Salzburg te fietsen, een erg leuke manier om de stad te verkennen.

Morgen staat dan de eerste echte tocht van de Alpe Adria op de planning. We fietsen dan van Salzburg naar Bischofshofen.

Over twee nachten is het dan zo ver. Dan vertrekken we met de trein van Leer naar München. De fietsen gaan mee op vakantie. Als alles volgens planning verloopt stappen we maandag 27 mei op de fiets in Salzburg en fietsen we naar onze eerste stop Bischofshofen.