Welkom bij een nieuw avontuur van Dikkie Dik, uhmm Klaas en Diane. Ga er maar goed voor zitten, want dit wordt een lang verhaal.

Inmiddels zitten we in Parma. Vorige week maandag hadden we onze laatste fietstocht, van Udine naar Privano. De dagen ervoor hebben we aardig nog wat kilometers gefietst door het mooie landschap van Italië. De 400 km zijn we al gepasseerd!

Eerst maar een korte terugblik. De tocht van Travisio naar Chiusaforte was zoals beloofd door meneer Komoot een makkelijke tocht, wij vonden het zelfs een van de mooiste. Het fietspad was vrij nieuw en daardoor zeer goed te fietsen. Tijdens de tocht doorkruisten we we ook redelijk wat tunnels.

De tocht van Chiusaforte naar San Giorgio was een korte, maar doordat er het verkeerde adres in Booking stond zijn we toch wat langer onderweg geweest dan nodig, inclusief een bergje op. Ach weten we ook hoe dat is. De dag erna zijn we verder gefietst naar Gemona om van daaruit naar Udine te fietsen.

Udine is een leuke gezellige stad en hier zijn we drie dagen geweest. We hebben hier een kasteel bezocht met allerlei musea, o.a. over de geschiedenis van de fotografie. Erg leuk!

Vanuit Udine fietsen we naar onze laatste stop van onze fietstocht. Officieel eindigt de route in Grado, maar dat leek ons een minder leuke stad. Daarom was onze stop in Privano, dichtbij bij de vestigingsstad Palmanova.

In Privano hadden we een B&B met zwembad. Bij aankomst hebben we hier meteen gebruik van gemaakt. Helaas was het weer wat wisselvallig waardoor we uiteindelijk er alleen nog op onze laatste dag van hebben kunnen genieten. Vanuit Privano hebben we ook nog een uitstap gemaakt met de trein naar Triëste. En zoals de naam al doet vermoeden, was het niet de meest gezellige stad. Het deed wat triest aan, al kwam dat vooral door het vele verkeer.

Op het treinstation konden we mooi wat huiswerk doen, want wat zou onze volgende stop worden? En zouden we de fietsen mee kunnen nemen? We hebben hier zelfs een nachtje cel voor geriskeerd (of in ieder geval een boete). Dit laatste zit zo: we hadden hadden gezien dat als we verder met de trein zouden willen de trein vanaf spoor 2 zou vertrekken. Eén klein probleem, de lift ontbreekt op het station in Cervignano. Toch zagen we een mogelijkheid, er leek een soort van overgang te zijn tussen spoor 1 en 2. Maar die was natuurlijk alleen voor personeel. Al gauw kwamen er twee agenten op ons afgestapt. We gooide al onze charmes in de strijd en vertelde wat ons probleem was. Niets geen bekeuring, maar zeer vriendelijke agenten die met ons meedachten. Nu blijkt er in Italië een speciale app te zijn om reisassistentie aan te vragen. Er is ook een telefoonnummer, maar daar nemen ze de telefoon niet op…

Nadat we een keuze hadden gemaakt wat onze volgende stop zou worden, Parma, hebben we de treinkaartjes gekocht en via de app de assistentie aangevraagd. Erg benieuwd hoe dat zou uitpakken.

Gisterochtend zaten we om 9 uur al op de fiets naar Cervignano, het station vanwaar we zouden vertrekken naar onze uiteindelijke bestemming Parma. Bij aankomst bleek zowel de politie van de vorige dag als de assistentie van de spoorwegen allemaal klaar te staan om ons te helpen. En het belangrijkste was in ieder ieder geval al gewijzigd, het perron waarop de trein zou vertrekken was nu nr. 1 waardoor er geen lift meer nodig was. De eerste hobbel was genomen!

Het eerste gedeelte van Cervignano gaat naar Venetië-Mestre. Waar het leek alsof heel Italië in de trein naar en van Venetië wilde, bizar druk! Gelukkig stond ook daar de hulpbrigrade klaar om ons met voorrang naar de volgende trein te brengen. Maar daar was dan toch het eerste probleem, de lift was te klein. De meneer van de assistentie was druk aan het bellen en aan het proberen of we op een andere manier naar juiste perron konden gaan. Maar helaas, we moesten toch met de lift. Uiteindelijk lukt het door de fiets in de lift op te tillen. Diane werd apart vervoerd in een rolstoel naar het volgende perron. We speelden het toneelstuk maar even mee om onze assistentievraag niet ongeloofwaardig te laten overkomen. Klaas werd wat aan zijn lot overgelaten en moest met fiets via de trap naar beneden. Terwijl hij druk aan het ploeteren was, werd hij gebeld door Diane dat ze al met haar fiets in de trein zat. Gelukkig had ze wel benadrukt dat Klaas nog onderweg was. De geplande vertrektijd van de trein was namelijk al verstreken, maar de conducteur wachtte netjes zodat de trein met ietwat vertraging kon vertrekken met ons aan boord. Op naar station Bologna.

En jawel, ook in Bologna was onze komst aangekondigd. Gelukkig hadden ze daar goederenliften, geen problemen met de liften dus. Behalve dat het ook hier afgeladen vol was met reizigers. Maar met behulp van de assistentie ging iedereen aan de kant voor ons en voor we het wisten zaten we in de trein met als bestemming Parma.

Gelukkig stond het ontvangstcomité ook in Parma voor ons klaar en werden we onder begeleiding naar buiten gebracht om weer op de fiets te stappen naar onze B&B in het centrum.

Nu zitten we op een koel binnenplaatsje van onze B&B. Gisteravond al wat door de stad gewandeld en de eerste indruk is erg goed. Wat een gezellige stad!

Dinsdag vervolgen we onze reis naar Pozzolengo, de assistentie is al aangevraagd 😎