Hier zijn we weer. Na een lange busreis nu vanuit het prachtige Placencia.

Eerst maar even de tour naar Tikal, die we gisteren hebben gemaakt. Diane had dit al vanuit Nederland geregeld. Dus stonden we om 3.30u (rare tijden doen ze hier hoor) voor het hotel te wachten op het tour meisje. En die stond er om bovengenoemde tijd ook. Helaas was Roxy, die we geregeld hadden geblesseerd en had ze haar collega meegenomen. Nog altijd een prima gids, maar we hadden goede verhalen gelezen over Roxy (ze was nl. archeoloog).

Na een rit door de nacht kwamen we aan in Tikal, waar we in het donker door de jungle liepen naar de tempels. Het was wel een nogal lange wandeling met veel stronken en stenen. Maar na een poos kwamen we bij de eerste nog niet zo’n imposante tempel. Hier bleven we even uitrusten om te zien hoe zo’n tempel uit het duister tevoorschijn komt als de zon opkomt. Beetje spooky door de mist, maar wel heel mooi en vooral stilte met alleen maar dierengeluiden. Nadat we weer een eind gelopen hadden kwamen we bij de grotere tempels, met hoogtes van 79 meter

Het lijken allemaal de decors van Indianen Jones of Jurassic Park, sterker nog  Star Wars 4 is hier opgenomen. En de geluiden van de dinosauriërs zijn afkomstig van de howler apen die daar leven. Deze maakte een teringherrie en hoor je uit grote verte. We hebben ze zelfs gespot en ook de andere apensoort die daar leeft, de spidermonkey.

De tempels zien er fantastisch uit en de een is nog indrukwekkender dan de andere. Samen met de uitleg van onze gids Jolanda kreeg je toch een mooi beeld van die tijd (rond de 9e eeuw). Ook al die dierengeluiden maken het helemaal compleet.

Woody Woodpacker zijn we ook nog tegengekomen, die zat ergens te tikken. Onze gids was helemaal enthousiast, want blijkbaar was het een zeldzame variant

Na ongeveer 10 kilometer te hebben gelopen gingen we weer terug naar ons hotel. Even opfrissen en ontbijten, het was tenslotte pas 11.00u.

Omdat ons taxi-advontuur van de vorige dag niet zo’n succes was hadden we nu een ander plan van aanpak… Het hotel had een tuktuk voor ons geregeld die ons zou afzetten bij de t-splitsing. Om vervolgens te wachten (soort van liften) totdat er een wit minibusje voorbij kwam. Na slechts 5 minuten kwam er al een bus aan met als bestemming de grens van Guatemala. Door te zwaaien gaf je aan dat je graag mee wilde. We vonden het busje nogal vol en hadden zoiets van, we wachten wel op de volgende, maar volgens de chauffeur konden we er prima bij. Er gingen tenslotte twee mensen uit… Daar zaten we dan, waar er in Nederland maximaal 12 in kunnen, zaten we nu met 22 man (waarvan 3 baby’s) in de bus. Lekker knus bij elkDianeij de grens werden we ongeveer 500 meter daarvoor uit het busje gezet, om de rest over een brug naar de douanepost te lopen. Ook daar weer geen enkel probleem en ook bij de Belize grens liepen we gewoon door. Wel hebben we nog een stempeltje opgehaald. En zo stonden we weer aan de andere kant, om in een taxi naar ons bekende hotel gebracht te worden voor nog 1 overnachting. Bing, de hoteleigenaar, stond ons alweer op te wachten. Hij vond het blijkbaar erg leuk om Klaas bij z’n naam te blijven noemen. Het was iedere keer ‘goodmorning Klaas’ ‘how are you doing Klaas’… Al met al koste de terugreis niet meer dan 12€ p.p. (i.p.v. 50$ p.p. op de heenweg).

In de avond zijn we natuurlijk nog even San Ignacio ingelopen om lekker te dineren. Allemaal lekker hoor.

De volgende dag gingen we naar Placencia, in het zuiden aan zee. Nu met de lokale bussen, want dat bleek toch gewoon goed te werken. De taxi’s voor lange afstanden zijn hier nl. belachelijk duur. Nu betaalden we $20 samen i.p.v. $250 met de taxi, makkelijk verdiend dus. Het was wel een lange reis met overstappen en wachten op de volgende aansluiting maar om 4 uur waren we in Placencia. Een tripje van 7 uur, maar het was geen enkel probleem en lekker relaxed.

Nu zitten we hier in ons hotel op het strand, 10 meter van de zee en liggen onder een palmboom met een boekje. TOP!!!!! Ze hebben hier trouwens wel de snelbruiner aangezet, we zijn nl. al flink gekleurd na één dagje strand.

Liefs, Klaas & Diane