Verona & Milaan

Posted on by

Afgelopen zaterdag was het tijd om de mooie agriturismo Dalla Bertilla te verlaten. De zon stond goed aan, een mooi moment om een stuk te fietsen. Ver hoefde dat niet, want we hadden nog twee nachten geboekt bij een B&B in Peschiera del Garde, bij het Garda meer. Een mooie rit langs de wijnvelden en boerenweggetjes. Allemaal prachtig om dat op de fiets te doen. Het stadje Peschiera del Garde is een toeristisch vestingstadje met een uitstraling van Monaco of Cannes. Veel restaurants en barren met veel cabrio-auto’s. We hebben in de zon rondgelopen en lekker op een terrasje beschut een boekje gelezen. ‘s Avonds weer het centrum ingegaan om te eten.

Omdat we maar een kwartiertje reizen van Verona zitten met de trein, besluiten we dat we die ook een bezoek willen brengen. Helaas worden we zondag wakker met veel regen. Nadat we wakker waren en een poosje naar buiten hadden gekeken, leek het er toch op dat het meevalt, de regen. Dus met goede moed op de fiets naar het station om daar zonder fiets op te stappen naar Verona.  

Onderweg in de trein, die heel erg vol zat, kregen we nog een fikse bui. Hadden we het wel goed gedaan om toch te gaan? Eenmaal in Verona viel het toch mee. We pakten de bus naar het centrum en konden zo mooi droog uitstappen om verder door de stad te slenteren. En vanuit daar lekker droog door de stad gelopen.

Hier aan winkels geen gebrek, natuurlijk ook de dure merken ontbreken hier niet. En daar doemde hij op, een van de redenen om naar Verona te gaan, de ArenA di Verona. Wat een kolos zo midden in het centrum, een erg gebouw!

Daar moeten we natuurlijk naar binnen, maar we zijn niet de enige. Toch gaan we in de rij staan. Uiteindelijk valt het mee en kunnen we naar binnen. Wat een entree, het gladiatorgevoel is er meteen. Veel stenen trappen, banken en gangen. En dan de Arena zelf. Wat een groot ding is dat. Er kunnen in totaal 30.000 mensen in. Nu waren ze bezig met de opbouw van de opera Aida. Klaas is verder naar boven geklommen om een foto van bovenaf te maken. Prachtig gezicht.

Nog even rondgelopen en weer naar buiten. Gelukkig bleef het droog zodat we lekker door de stad konden slenteren. Deze stad kunnen we ook weer mooi afvinken.

Gisteren ging onze reis verder naar Milaan. Onze trein vertrok om 11 uur en ook hier stond de assistentie al klaar om ons te helpen. Eerst even naar perron 3. De assistent werd gebeld: toch maar op perron 1. Even gestaan en weer een belletje: toch maar weer terug naar perron 3. Gelukkig hebben ze hier een werkende lift anders is zoiets niet mogelijk. De assistent blijft heel aardig en helpt ons de trein in. Onze tocht kon beginnen.

In Milaan aangekomen was het eerst uitzoeken waar we op de fiets heen moesten gaan. De Komoot app aan en hij vertelde ons de weg. Milaan lijkt veel fietspaden te hebben, dus dat was een meevaller. Onze B&B met patio ligt vlakbij het centrum en tegenover een tram en een metrostation. We worden begroet door een praatgrage dame die ons appartement op de 3e etage showt. Een oud groot gebouw met mooie grote kamers. Weer een fijne plek!

Helaas is de zon hier ver te zoeken en sputtert het zelfs wat. Toch besluiten we het centrum in te lopen, om te kijken wat er leuk is aan Milaan. Nou, we waren niet alleen hoor. We dachten dat het in Verona en bij Garda meer druk was, maar dat is niets in vergelijking met Milaan. Drommen toeristen op het plein voor de Duomo, een gigantische kerk die half in de steigers staat voor renovatie. Een soort Sagrada Familia. En om er binnen te komen zou je moeten aansluiten bij de dikke rij die er stond. Dat laten we voor wat het is. Van buiten is ie ook heel mooi.

De benen beginnen vermoeid te worden en vragen om rust dus zoeken we een terras op.

Vandaag eerst lekker ontbeten in onze B&B en de stad weer verder verkend. Klaas wil weer naar een theater omdat die speciaal is. Het is Teatro alla Scala. Bij een speciale ingang konden we met de lift naar binnen en naar de 3e verdieping. Daar konden we in 1 van de loges naar beneden kijken. Ze waren net bezig met de toneelverlichting zodat we een mooie foto konden maken. Daarna ging de zaalverlichting aan, wat een sprookjes uitzicht. Alles in pluche en goud. Heel erg bijzonder.

Toen we weer buiten waren konden we droog en met zon terug richting onze B&B. Dat geslenter maakt je moe. Dus nu lekker op ons privé terras een boekje lezen en nog wat schrijven.

Morgen reizen we weer verder, zo langzamerhand weer naar huis.

Parma – Pozzolengo

Posted on by

Afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Parma. Wat een gezellige stad! Je krijgt er echt dat Italiaanse gevoel. Overal terrasjes, prachtig ingerichte etalages en gezellige pleintjes.

Klaas wilde graag het theater bezoeken, dus gingen we opzoek en al snel kwamen we uit bij teatro Farnese in het Palazzo della Pilotta. Het is uniek baroktheater van hout en stuc uit 1618. De ruimte heeft een vorm van een U, wat zal het indrukwekkend zijn om hier een voorstelling te zien. Erg bijzonder om te bezoeken!

Verder hebben we ook een bezoek gebracht aan het Piazza del Duomo, met de kathedraal de Duomo,  het Baptisterium en het bisschoppelijk paleis met het museum van het bisdom.

Inmiddels zijn we weer 100 km verder al reizend met de trein, inclusief assistentie, want ook dat was weer goed geregeld. Al was het voor deze rit misschien niet nodig geweest, maar een paar handjes extra is altijd handig. We stapten in Parma op de trein en in Brescia stapten we over op de trein naar Peschiera del Garda. Eenmaal aangekomen kunnen ons gelijk tegoed doen aan een lunch.

Na de lunch stappen we op de fiets richting het drukke centrum. Het lijkt ook een vestingstadje met veel grachten, toeristen en veel toeristen. Het is fietsend goed te doen. Misschien dat we hier later in de week nog eens goed kunnen rondlopen. Nu gaan we eerst op zoek naar ons onderkomen voor de komende dagen. Het is een kilometer of 10 vanaf het dorp. Dus een klein uurtje op de fiets. Na wat gezoek op de app. gaat het voorspoedig heuveltje op en af. De omgeving is prachtig met ontzettend veel wijnranken en dan velden vol. Het is voor menig wijnkenner een mooie buurt om rond te snuffelen.

We komen dan ook diverse wijnshops tegen waar je de wijn kunt kopen. En dan doemt zo langzamerhand ons onderkomen op. Een boerderij aan een rustige straat met een groot zwembad. Het is een mooi verzorgde agriturismo met aardig wat kamers. We worden verwelkomt door de vriendelijke eigenaresse die ons een mooie kamer geeft op de eerste verdieping. Wij zijn tevreden en maken ons gelijk op om het zwembad in de duiken. Heerlijk afkoelen in het water. We genieten van de rust en de rest. ‘s Avonds gaan we uiteten iets verderop, bij een andere agriturismo. Het eten was erg lekker, je proeft dat het hier vers van het land komt.

De dagen daarop doen we niets. Beetje zwemmen en eten en lezen, dat is het wel. Het is tenslotte vakantie.

Morgen gaan we terug naar Peschiera del Garda, waar we twee nachten blijven om op zondag Verona in te gaan. Maandag gaan we dan verder richting Milaan. We zijn we druk met het plannen van het vervolg. Omdat nog niets vaststaat is het een lastige klus. Vooral door de fietsen is het een gepuzzel, veel intercity’s zijn vol geboekt (lees: geen fietsplekken meer beschikbaar) maar het lijkt erop dat het lukt.

Travisio – Parma

Posted on by

Welkom bij een nieuw avontuur van Dikkie Dik, uhmm Klaas en Diane. Ga er maar goed voor zitten, want dit wordt een lang verhaal.

Inmiddels zitten we in Parma. Vorige week maandag hadden we onze laatste fietstocht, van Udine naar Privano. De dagen ervoor hebben we aardig nog wat kilometers gefietst door het mooie landschap van Italië. De 400 km zijn we al gepasseerd!

Eerst maar een korte terugblik. De tocht van Travisio naar Chiusaforte was zoals beloofd door meneer Komoot een makkelijke tocht, wij vonden het zelfs een van de mooiste. Het fietspad was vrij nieuw en daardoor zeer goed te fietsen. Tijdens de tocht doorkruisten we we ook redelijk wat tunnels.

De tocht van Chiusaforte naar San Giorgio was een korte, maar doordat er het verkeerde adres in Booking stond zijn we toch wat langer onderweg geweest dan nodig, inclusief een bergje op. Ach weten we ook hoe dat is. De dag erna zijn we verder gefietst naar Gemona om van daaruit naar Udine te fietsen.

Udine is een leuke gezellige stad en hier zijn we drie dagen geweest. We hebben hier een kasteel bezocht met allerlei musea, o.a. over de geschiedenis van de fotografie. Erg leuk!

Vanuit Udine fietsen we naar onze laatste stop van onze fietstocht. Officieel eindigt de route in Grado, maar dat leek ons een minder leuke stad. Daarom was onze stop in Privano, dichtbij bij de vestigingsstad Palmanova.

In Privano hadden we een B&B met zwembad. Bij aankomst hebben we hier meteen gebruik van gemaakt. Helaas was het weer wat wisselvallig waardoor we uiteindelijk er alleen nog op onze laatste dag van hebben kunnen genieten. Vanuit Privano hebben we ook nog een uitstap gemaakt met de trein naar Triëste. En zoals de naam al doet vermoeden, was het niet de meest gezellige stad. Het deed wat triest aan, al kwam dat vooral door het vele verkeer.

Op het treinstation konden we mooi wat huiswerk doen, want wat zou onze volgende stop worden? En zouden we de fietsen mee kunnen nemen? We hebben hier zelfs een nachtje cel voor geriskeerd (of in ieder geval een boete). Dit laatste zit zo: we hadden hadden gezien dat als we verder met de trein zouden willen de trein vanaf spoor 2 zou vertrekken. Eén klein probleem, de lift ontbreekt op het station in Cervignano. Toch zagen we een mogelijkheid, er leek een soort van overgang te zijn tussen spoor 1 en 2. Maar die was natuurlijk alleen voor personeel. Al gauw kwamen er twee agenten op ons afgestapt. We gooide al onze charmes in de strijd en vertelde wat ons probleem was. Niets geen bekeuring, maar zeer vriendelijke agenten die met ons meedachten. Nu blijkt er in Italië een speciale app te zijn om reisassistentie aan te vragen. Er is ook een telefoonnummer, maar daar nemen ze de telefoon niet op…

Nadat we een keuze hadden gemaakt wat onze volgende stop zou worden, Parma, hebben we de treinkaartjes gekocht en via de app de assistentie aangevraagd. Erg benieuwd hoe dat zou uitpakken.

Gisterochtend zaten we om 9 uur al op de fiets naar Cervignano, het station vanwaar we zouden vertrekken naar onze uiteindelijke bestemming Parma. Bij aankomst bleek zowel de politie van de vorige dag als de assistentie van de spoorwegen allemaal klaar te staan om ons te helpen. En het belangrijkste was in ieder ieder geval al gewijzigd, het perron waarop de trein zou vertrekken was nu nr. 1 waardoor er geen lift meer nodig was. De eerste hobbel was genomen!

Het eerste gedeelte van Cervignano gaat naar Venetië-Mestre. Waar het leek alsof heel Italië in de trein naar en van Venetië wilde, bizar druk! Gelukkig stond ook daar de hulpbrigrade klaar om ons met voorrang naar de volgende trein te brengen. Maar daar was dan toch het eerste probleem, de lift was te klein. De meneer van de assistentie was druk aan het bellen en aan het proberen of we op een andere manier naar juiste perron konden gaan. Maar helaas, we moesten toch met de lift. Uiteindelijk lukt het door de fiets in de lift op te tillen. Diane werd apart vervoerd in een rolstoel naar het volgende perron. We speelden het toneelstuk maar even mee om onze assistentievraag niet ongeloofwaardig te laten overkomen. Klaas werd wat aan zijn lot overgelaten en moest met fiets via de trap naar beneden. Terwijl hij druk aan het ploeteren was, werd hij gebeld door Diane dat ze al met haar fiets in de trein zat. Gelukkig had ze wel benadrukt dat Klaas nog onderweg was. De geplande vertrektijd van de trein was namelijk al verstreken, maar de conducteur wachtte netjes zodat de trein met ietwat vertraging kon vertrekken met ons aan boord. Op naar station Bologna.

En jawel, ook in Bologna was onze komst aangekondigd. Gelukkig hadden ze daar goederenliften, geen problemen met de liften dus. Behalve dat het ook hier afgeladen vol was met reizigers. Maar met behulp van de assistentie ging iedereen aan de kant voor ons en voor we het wisten zaten we in de trein met als bestemming Parma.

Gelukkig stond het ontvangstcomité ook in Parma voor ons klaar en werden we onder begeleiding naar buiten gebracht om weer op de fiets te stappen naar onze B&B in het centrum.

Nu zitten we op een koel binnenplaatsje van onze B&B. Gisteravond al wat door de stad gewandeld en de eerste indruk is erg goed. Wat een gezellige stad!

Dinsdag vervolgen we onze reis naar Pozzolengo, de assistentie is al aangevraagd 😎

Spittal an der Drau – Villach

Posted on by
1

Onze fietsvakantie begint meer op een treinvakantie te lijken, want afgelopen vrijdag vonden we het na zo’n 10 km door de regen te fietsen wel genoeg. We fietsten langs het station en de keuze was gauw gemaakt toen er genoeg treinen naar Villach gingen die ook voldoende plek hadden voor de fiets.

Veel eerder dan verwacht kwamen we in Villach aan. Diane had al app contact met ons verblijf en onze kamer bleek klaar om ingecheckt te worden. Een klein appartementje waar we drie nachten zijn verbleven.

Villach is een leuk stadje en gelukkig was het zaterdag droog zodat we door het stadje konden wandelen. En jawol wir haben einkaufen gemacht 😎 Diane vond het tijd voor een nieuwe regenjas, eentje waar ze geen koude handen van kreeg. Dus na wat googlen kwamen we een grote sportwinkel tegen, iets buiten het centrum. Een mooi doel van vandaag. We werden vriendelijk geholpen en stapten met een mooie waterdichte jas naar buiten.

Op zondag hebben we nog een kleine fietstocht gemaakt naar de Ossiacher See bij Annenheim, dichtbij Villach. Het was een mooie dag, dus hebben we daar lekker geluncht met uitzicht op het meer. In de zomer schijnt het hier afgeladen vol te zijn.

Vandaag zijn we weer op de gefietst gestapt, ingepakt en wel. Gelukkig was het de eerste 20 km droog, maar uiteindelijk begon het onderweg toch te regenen. Ach kon Diane meteen de nieuwe jas uitproberen. Die is gelukkig door de keuring gekomen. Na zo’n 10 km fietsen kwamen we eindelijk een restaurantje tegen. Hier hebben we een pitstop gemaakt en konden we even opwarmen en de accu van Diane’s fiets bijladen. Maar goed dat we dat gedaan hebben, want er kwam nog een pittige klim aan bij de grens van Italië. Het mooie was wel dat dat de zon begon te schijnen zodra we de grens over kwamen. Het altijd bella Italia!

Na nog een stukje fietsen kwamen we aan in Travisio waar we vanavond voor het eerst pasta hebben gegeten. Het is wel nog even schakelen met de taal, we zaten zo in het Duits. Nu is alles prego en grazie. Even wennen, maar gelukkig spreken ze hier beide talen, dus kunnen we er rustig in komen.

Morgen fietsen we verder naar Chiusaforte, een makkelijke tocht volgens meneer Komoot van zo’n 37 km. We gaan het meemaken!

Bischofshofen – Bad Hofgastein

Posted on by
Reply

Afgelopen dinsdag hadden we een pittige tocht, met af en toe een aardige klim naar boven. Het weer zat ons helaas niet mee, dus voor vertrek hebben we ons goed ingepakt. Al met al een mooie tocht, maar meneer Komoot had gelijk met de melding dat de moeilijkheidsgraad ‘Zwaar’ zou zijn. Na 44 km in de beneden bereikten we ons hotel. Even opwarmen en daarna weer op de fiets gestapt om in het dorpje te gaan eten.

Gisteren hadden we een rustdag. Omdat het prachtig weer was, besloten we een stuk te gaan fietsen 😎. Het was een probeersel, want we hadden al gezien dat het behoorlijk klimmen moest zijn naar het dorpje Bad Gastein. Het stuk richting het dorp was prachtig, ieder uitzicht was opnieuw een ansichtkaart. Erg mooi om tussen de bergen te fietsen, met in de verte de besneeuwde toppen te zien.

Uiteindelijk hebben we onze tocht gestaakt, we zouden namelijk nog zo’n drie kilometer naar boven moeten fietsen. Het blijft natuurlijk wel vakantie. We zijn verder gegaan met de bus. Daar aangekomen op onderzoek uitgegaan bij het station hoe we verder konden reizen met de trein, want ook hier doen ze aan spoorwerkzaamheden. Helaas was er geen personeel te bekennen, dus toch maar zelf via de Oostenrijkse NS app uitgezocht dat we via het dorp Dorp Gastein wel met verder kunnen.

Natuurlijk ook nog het dorpje doorgewandeld en kwamen we nog een mooie waterval tegen.

Vandaag smokkelen we dus een stuk met de trein. Maar voordat we op de trein kunnen stappen moeten we eerst nog zo’n 10 kilometer fietsen om bij het station van Dorp Gastein te komen. Helaas regent het ook vandaag, dus we zijn blij dat het een relatief kort stukje is. Maar gevoelsmatig was het ook wel genoeg.

Nu wachten we op station Mallnitz-Obervellach voor de volgende trein. We moeten hier zo’n vier uur overbruggen, want helaas waren al fietsplekken volgeboekt. Gelukkig zitten we hier warm en droog en is inmiddels de zon gaan schijnen. Onze volgende stop is Spittal an der Drau. Morgen vertrekken we van daaruit naar Villach waar we drie nachten verblijven.

Salzburg – Bischofshofen

Posted on by
2



Vandaag was het dan eindelijk zover, na een klein jaar voorbereiding begonnen we aan de eerste etappe. Een tocht van zo’n 36 km.

Het was eerst nog even spannend of we wel konden vertrekken want de accu van Diane’s fiets was niet goed opgeladen. Na een nieuwe poging konden we alsnog vertrekken en fietsen we door het prachtige landschap tussen de bergen.

Het weer zat ons goed mee, want hoewel de dag grijs begon hebben we de hele weg zon gehad en was het zelfs warm. Perfect fietsweer!

In Golling hebben we gespijbeld en hebben we een klein stukje met de trein gereisd. In Werfen zijn we weer op de fiets gestapt. We hadden gelezen dat dit stuk erg druk kon zijn met verkeer, dus dan maar zo.

Al met al een mooie tocht! Morgen fietsen we verder naar Bad Hofgastein.

München – Salzburg

Posted on by
1

Afgelopen woensdag vertrokken we vanuit Leer via Hannover naar München. De treinreis verliep goed en zonder vertraging. In de intercity van Hannover naar München hadden we een kleine hick-up. De conductrice vond dat de fiets van Diane in de weg stond en we moesten de trein bij het volgende station verlaten. Na wat gepuzzel leek het toch te passen en was ze tevreden en konden we blijven zitten.

De volgende dag hebben we de stad verkend en zijn we onder andere naar het Olympisch Stadion geweest. Ze waren druk aan het opbouwen voor het concert van Metallica. Het stadion is omringd door een mooi park. We hebben daar een beetje rond gewandeld en daarna weer terug met de U-bahn naar ons hotel. Op onze laatste dag in München hebben we de fietsen gepakt en hebben we mooi rondje gefietst door de Englischer Garten.

Aan het eind van de middag hebben we de trein gepakt naar Salzburg. Daar kwamen we rond zes uur aan. Ons hotel had een mooi uitzicht op de rivier. Een erg mooie stad met veel oude gebouwen. En natuurlijk kwam Mozart overal om de hoek kijken. Ook hier hebben we lekker rondgeslenterd. Op zondag besloten we ook een rondje door Salzburg te fietsen, een erg leuke manier om de stad te verkennen.

Morgen staat dan de eerste echte tocht van de Alpe Adria op de planning. We fietsen dan van Salzburg naar Bischofshofen.

Kuala Lumpur II

Posted on by
Reply

Na een prima vlucht zijn we nu weer in Kuala Lumpur. Gisteren hebben we de Twin Towers bezocht. Het blijft een onwerkelijk gebouw. En natuurlijk moesten we terug om de foto van 15 jaar geleden opnieuw te laten maken.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Wilayah Moskee. In eerste instantie gaan we niet naar binnen omdat dan de schoenen uit moeten en dit is voor Diane niet handig. Maar al gauw krijgt Diane de slippers te leen van een vriendelijke dame. Helaas lukt dit ook niet en dan krijgt Diane een rolstoel aangeboden, daar hebben we gebruik van gemaakt. Op deze manier konden we het mooie gebouw ook van binnen bewonderen. Nadat we passende kleding kregen werden we gekoppeld aan onze gids Sofi.

Het was een bijzondere ervaring. Ze vertelt vol passie en op een respectvolle manier over de Islam en het geloof. 3 uur later gingen we pas naar buiten. Indrukwekkend is het woord dat dit bezoek het beste omschrijft!

Ook nu weer gebruiken we de Grab app volop. Na het moskee bezoek zijn we nog een kijkje gaan nemen op het Merdeka plein. Op het plein staan diverse historische gebouwen, waaronder het oude stadhuis en het oude gerechtsgebouw, Sultan Abdul Samad.

Omdat we trek krijgen, gingen we al wandelend opzoek naar wat eten. We kwamen uit bij wat eetstalletjes. Het zag er allemaal erg lekker uit. Uiteindelijk hebben we voor wat gefrituurde hapjes gevuld met groente gekozen, mjam!

Vannacht om 2.55 uur vliegen we via Doha terug naar Amsterdam. We hebben bewust een extra nachtje van ons hotel geboekt, zodat we daar vandaag nog gebruik van konden maken, ideaal!

Liefs, Klaas & Diane

Kota Bharu

Posted on by
Reply

Inmiddels zijn we in Kota Bharu. Abe Li stond al op ons te wachten in Kuala Besuit om ons naar deze stad te rijden. Hoewel Kota Bharu veel wordt overgeslagen door toeristen, besluiten wij 2 nachtjes te verblijven. We zitten in een appartementje op de 14e verdieping en hebben uitzicht over de stad.

Op dit moment is het trouwens Ramadan in Maleisië. Tot nu toe hebben we daar nog niet veel van gemerkt, maar hier is dat toch anders. Op straat is het overdag erg rustig, de winkels en restaurantjes zijn nagenoeg dicht. Pas rond 17.00 uur is er volop bedrijvigheid bij de eetstalletjes niet ver van onze plek.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Pasar Siti Khadijah, dé lokale markt. Het was een kleurrijk tafereel, met veel groente en fruit. Maar ook net geslachte dieren liggen in volle glorie uitgestald.

Morgenochtend vliegen we terug naar Kuala Lumpur, daar verblijven we nog 1 nachtje voordat we naar huis terugvliegen.

Liefs, Klaas & Diane

Pulau Perhentian Besar

Posted on by
4

Afgelopen dinsdag kregen we om 7 uur een appje van onze taxichauffeur dat hij al gearriveerd was. We hadden om 8.30 uur afgesproken, dus hij was ruimschoots op tijd. En ook wel fijn om te weten dat hij er wat eerder was, zo kon hij nog even uitrusten. Hij had er namelijk al een rit van drie uur opzitten. Diane had deze rit vanuit Nederland geregeld en het was een beetje een gokje. Het bleek niet eenvoudig om reviews te vinden over taxichauffeurs voor de langere afstanden, helemaal voor een uithoek als deze. Maar na enig speurwerk vond Diane een paar recentere berichten over Abe Li. Dat leek in orde, dus legde ze via what’s app contact en zo vertrokken we uiteindelijk keurig op tijd richting Kuala Besut, de vertrekplaats voor de ferry naar de Perhentian eilanden. De rit verliep vlekkeloos, onderweg liep er nog een stekelvarken over de weg i.p.v. de aangekondigde kudde olifanten (waarvoor werd gewaarschuwd met verkeersborden)….

Na een rit van ruim drie uur bracht de taxi ons naar het ticketkantoor waar drie goedlachse dames ons met een big smile ons de tickets to the tropics verkochten. We hadden geluk, want we hoefden niet lang te wachten voordat we aan boord konden van de ferry. Nou ja, ferry is misschien een groot woord, het was een bootje waar zo’n 12 personen vervoerd mee konden worden.

Na een klein halfuur werden we netjes voor de deur van ons verblijf afgezet en even later zaten we in ons strandhuisje voor de komende dagen. Het golfslagbad hebben ze ook hier uitgezet, een heerlijke rustige zee met kraakhelder water. Precies zoals we ons dat hadden voorgesteld,…. of misschien nog wel beter! De lunchtijd was inmiddels al aangebroken, dus verplaatsen we ons een paar meter naar het restaurant van ons verblijf. Ook hier weten ze wat lekker koken is, gelukkig maar. De komende dagen zullen we hier grotendeels eten, er zijn wel andere restaurants op het eiland, maar die kun je het makkelijkst met de watertaxi bereiken. Iets meer gedoe dus.

Uiteraard zijn we nieuwsgierig naar de temperatuur van het water, na een check blijkt dat ook meer dan aangenaam te zijn. We zijn verrast dat we er zoveel visjes zwemmen op zo’n korte afstand van het strand. Dat wordt snorkelen geblazen!!

De dagen die volgen bestaan grotendeels uit eten, zwemmen, lezen, eten, dutje, zwemmen, eten… nou ja zoiets zeg maar. We hadden gelezen dat je ook bij andere resorts goed kunt snorkelen, en omdat het water altijd helderder is bij de buren, namen we een watertaxi naar Perhentian Island Resort. En inderdaad bij de palen van de pier zwommen ook hier diverse kleurrijke visjes. Prachtig om zo de onderwaterwereld te bewonderen!!

Gisteren vonden we het tijd voor snorkeltour. We kozen voor de eerste optie met o.a. Turtle beach, Fish point en Shark point. We hadden geluk, want ons groepje was een klein gezelschap. Samen met een vader en een zoontje waren we de enige. de eerste stop was Turtle beach, hier waren we zelf de dag ervoor ook al geweest. Een mooi rustig plekje, maar de diversiteit viel wat tegen. Voor ons strandhuisje zwemmen er meerdere soorten. Vervolgens stopten we op een punt waar schildpadden waren gespot. En jawel, na wat zoeken zagen wij er ook eentje. Bijzonder hoor om dat zo te zien. Bij de volgende stop zagen we hele scholen visjes, waar we middenin zaten. Een kleurrijk tafereel!, bij de laatste stop zwommen er ‘vriendelijke haaien’. Het waren baby haaien die je moeilijk kon zien door hun schutkleur, maar ook dit was bijzonder om te zien.

Vandaag hebben we onze laatste dag hier aan het strand. Vanochtend al weer even de zee in geweest om de visjes te bewonderen. Zelfs Nemo zwemt hier!

Morgen vertrekken we naar Kota Bharu, hier verblijven we twee nachtjes. Deze stad kent een zeer strikte uitvoering van de Islam. Daardoor heeft het ook nog veel authentieke kenmerken. Erg benieuwd naar deze stad!

Liefs, Klaas & Diane

Royal Belum State Park

Posted on by
3

Sinds gisteren zitten we in het regenwoud, Royal Belum State Park om precies te zijn. In een heuse luxe VIP auto, zo eentje die nog net niet kan vliegen, vertrokken we vanuit Ipoh. De rit verliep rustig en snel. De weg was mooi en we gingen door bergland richting het regenwoud. Na tweeënhalf uur kwamen we aan om te zien wat dat inhoudt. Heel veel groen, bomen en struiken. Ook is de lucht er erg vochtig. Gisteravond en vannacht is er veel regen gevallen, kortom het doet zijn naam eer aan. Maar de plek is super met veel rust. Vanuit onze kamer kijken we zo op het Temmenggor meer, een prachtig gezicht gezicht! Dat hadden we ook even nodig na de afgelopen tijd.

We hebben wel een behoorlijk minpunt ontdekt, namelijk de bedden. De matrassen zijn behoorlijk hard, het is net een plank… dat past niet in het luxe plaatje als je naar de rest kijkt… Na een moeilijke nachtrust, doen we ons beklag. Ze geven aan dat het speciale matrassen zijn, gemaakt van bamboe vezels… maar ze zullen er een zachte topping voor ons opleggen.

Na ons ontbijt staat onze volgende activiteit op het programma, met een bootje door het grote meer varen. En veel meer was het ook niet. Wel mooi om eens te zien, zulke oude bossen en bergen.

We kwamen net op tijd terug voordat de regen met bakken uit de lucht kwam. Voor de rest van vandaag hebben we niets meer op het programma, behalve wat eten tussendoor. Dat is hier goed geregeld, de lunch vanmiddag was top! Een soepje vooraf, typische Maleisisch als we de kok mogen geloven. Vervolgens rijst met vis in een erg lekkere, licht pittige, saus en ook nog kip in Thaise stijl en als toetje een paar schijfje rode én gele watermeloen. Erg benieuwd wat vanavond op het menu staat.

Na de lunch heerlijk op ons terras gezeten met een boek, precies waar een vakantie voor bedoeld is. Ook hebben we nog een duik genomen in het zwembad, zo’n luxe van het type infinity; met zo’n rand waarbij je over het schitterende meer uitkijkt.

Morgenvroeg maken we ons op voor een lange taxirit naar de kust. Daar nemen we een bootje naar het Perhentian eiland waar we de komende 6 nachten verblijven. Grote kans dat daar amper internetverbinding mogelijk is, dus als jullie even niet van ons lezen… niet getreurd dan genieten we van zon, zee en strand!

Liefs, Klaas & Diane

Ipoh

Posted on by
1

Sinds gisteren zitten we in Ipoh, een van de grotere steden in Maleisië met zo’n 750.000 inwoners waarvan 75% van Chinese afkomst.

We vertrokken gisteren stipt op tijd met de bus vanuit Tanah Rata naar Ipoh. Een ritje van 3 uur door het mooie landschap van de Cameron Highlands. De bus stopte ongeveer 5 kilometer buiten Ipoh. Vandaar konden weer een grab-taxi regelen, wat een uitkomst! Even wachten en daar was de taxi al. We reden Ipoh in en gelijk was het er een drukte van jewelste, dat had vooral te maken met het Vrijdag gebed. Na een halfuurtje kwamen we bij ons hotel, met een prachtige grote kamer. Helemaal top! We hebben de receptionist meteen aan het werk gezet, want morgen willen we graag verder naar Belum met de taxi. We hadden al wel een bus gevonden, maar die gaat alleen ‘s avonds. Dat is niet helemaal wat wij voor ogen hebben. Even afwachten dus. Een taxi voor taxi langere afstanden blijkt hier wat lastiger te regelen zijn.

Ipoh staat bekend om het lekkere eten, dus zijn we gisteravond (op aanraden van de eigenaar van het hotel) naar een pleintje hier verderop geweest. En het was een goede tip, we zaten als enige westerse toerist gezellig op plastic stoeltjes (zoals dat hoort in Azië) te genieten van een heerlijk gerecht. Daarna nog wat gewandeld door wat straatjes met allemaal Chinese kitsch.

Toen we terugkwamen in ons hotel werd aangegeven dat ze iemand hadden gevonden om ons naar Belum te rijden, top geregeld weer!

Vandaag stonden de Gunung Rapat kalkstenen heuvels op de planning, waar vele tempels te vinden zijn. Na het boeken van een Grab, stond even later de taxi voor de deur. Na een kort ritje van 10 minuten stapten we uit bij de Sam Poh Tong tempel. Het was er enorm druk met Chinezen, veel Chinezen! Wat bleek, dit was voor hen hét weekend i.v.m. de Chinese feestdag Qingmeng. Op deze dag worden alle doden geëerd door allerlei spullen te verbranden die ze mee willen geven aan hun geliefden. Heel bijzonder om te zien!

De boeddhistische tempel die we bezochten is gebouwd in kalksteen. Een mooi en bijzonder gezicht. Daarna liepen door naar de Ling Sen Tong tempel. Deze is in vergelijking met de andere erg opvallend met veel kleurrijke beelden. Hier was het wel opvallend rustig waardoor het ook wel weer een speciale plek werd.

Een kilometer verderop ligt de Tasik Cermin, een meer tussen de kalkstenen rotsen. Na een kalkstenen tunnel kwamen we uit bij een mooi meer, ook dit was weer een bijzondere plek.

Ondertussen was het lunchtijd, dus boekten we een Grab om ons te laten brengen naar het oude Centrum. na de lunch vervolgden we onze tocht door de straatjes van Ipoh. We bezochten het mooie station van Ipoh, wandelden door Concubine Lane (een schattig smal straatje met oude Chinese winkelhuizen, en gezellige kraampjes) en bewonderden de straat kunst in de Mural Art’s Lane. Kortom weer een geslaagde dag!

Straks natuurlijk nog een lekker hapje eten om het af te sluiten. Morgen vertrekken we weer en gaan we dus naar Belum, een van de oudste regenwouden ter wereld (naar schatting zo’n 130 miljoen jaar oud). Het ligt in het noorden van Maleisië en het natuurgebied grenst aan Thailand. Tot in Belum!

Liefs, Klaas & Diane

Cameron Highlands

Posted on by
2

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om met een privé-taxi naar de theevelden te gaan. De Sungei Palas stonden op de planning. Daar kregen we een uitleg over het hoe en wat van deze theevelden.

Vervolgens stapten we over op een landrover om naar de Mossy Forest te rijden. Dit heet zo omdat er zoveel mos op de oude bomen en planten groeit. Na een wandeling door dit bos kwamen we uit bij een uitkijktoren. De uitzichten zijn daar hoog in de bergen fantastisch!

Daarna reden we verder naar de theefabriek voor een kopje thee en nog meer mooie uitzichten. Na een korte stop gingen we weer terug naar het dorpje Tanah Rata. Eerst wat geluncht en nu even niets op het programma.

Morgen vertrekken we weer, dit keer naar de stad Ipoh. De buskaartjes zijn al gekocht. Het klimaat is hier trouwens top, het voelt heerlijk lente achtig aan.

Liefs, Klaas & Diane

Kuala Lumpur & Tanah Rata

Posted on by
3

Afgelopen maandag zijn we na een overstap in Doha in Kuala Lumpur aangekomen. Diane heeft alles geregeld dus, na het kopen van een simkaart, konden we onze taxi bestellen. Via een grab- app (de Maleisische Uber) kon dit heel makkelijk, even inloggen, taxi bestellen en klaar. Na een tien minuten stond de taxi klaar op de afgesproken plaats. De rit naar het hotel kostte €15 en duurde ongeveer een uur.

Aangekomen in ons hotel bleken we zelfs uitzicht te hebben op de twin towers. Vooral ‘s avonds als ie verlicht is ziet het er filmisch uit!

We verbleven in The Journal hotel, midden in het centrum tussen verschillende winkelcentra. Natuurlijk meteen daar rondgelopen en even uitrusten. Daar ook maar een hapje gegeten, het was tenslotte een drukke dag/nacht met amper slaap.

Na een lekker lange slaapnacht, hadden we een goed ontbijt. We hadden het idee om eerst met de metro naar het busstation te gaan, om alvast onze buskaartjes te kopen voor onze reis naar Tanah Rata.

Het was even zoeken, want ook hier liggen er wel eens trajecten uit, maar uiteindelijk hebben we onze bustickets gescoord. Daarna weer de stad in om door het centrum te wandelen en alles eens te bekijken. En ja hoor, het is nog net zo gezellig als 15 jaar geleden. Veel straatwinkeltjes en dingen om te eten.

Dichtbij ons hotel lag de beroemde Jalor Alor, dé foodstreet van KL. ‘s Avonds wordt deze straat omgetoverd met allemaal terrasjes op straat, altijd een gezellige boel. Het lijkt of iedereen hier komt te eten. Bij een druk ding vonden we toch nog een plekje, het eten was heerlijk. Klaas at een Claypot Chicken en Diane ging voor de sweet&sour park, dat blijft kekker in Azië!

Vanmorgen zaten we om 8.30u al in de taxi. Onze bus ging pas om 10.00u, maar ons werd verteld dat we een uur van te voren aanwezig moesten zijn. Dus dat doen we dan ook braaf, al werd ons niet duidelijk waarom. De volgende keer doen we dat anders 😉

Om 10.00u vertrokken we keurig op tijd richting Cameron Highlands. Een busreisje van 4 uur door de bergen naar Tanah rata, dat is het dorpje waar we nu zijn. Het is de toegangspoort voor de Cameron Highlands dat bekend staat om haar theevelden, die we morgen gaan verkennen.

Vanmiddag zijn we het dorpje ingelopen om te kijken waar we vanavond konden gaan eten. We hadden gelezen dat het dorpje wat vergaande glorie is, maar dat valt ons reuze mee. Wij vinden het juist gezellig met veel restaurantjes en winkeltjes. En vooral vriendelijke mensen. En het is gelukt, we hebben vanavond heerlijk Indiaas gegeten, voor nog geen tientje incl. drinken.

Morgen gaan we weer op pad om dan te Cameron Highlands te bezoeken.

Liefs, Klaas & Diane

Koh Rong Samloem II

Posted on by
2

Hierbij ons droomparadijs verslag. Helaas moeten we melden dat het boven verwachting goed bevalt. De zee is niet te ver van de bungalow, ongeveer 10 meter. De temperatuur van het water is oké, 30 graden. En het uitzicht is ook heel aardig. Kortom, de reisleidster heeft weer een 10 verdiend.

Eergisteren zijn we naar Lazy Beach gelopen, wat aan de andere kant ligt van het eiland. We moesten onze snorkel-uitrusting even rustig checken, gelukkig was er een leuk strandje om dat te doen. Na een hele lange wandeling door de jungle waar weinig schaduw was, kwamen we geheel bezweet en moe aan bij Lazy Beach restaurant. Dus hebben we de naam van het strand eer aan gedaan en hebben we lekker met een drankje en eten gewacht tot het wat minder heet was. Rond 15 uur het water ingegaan en daar even gesnorkeld. Alle apparatuur is helemaal goed gekeurd! Bij dit strand waren er wel golven aanwezig, iets wat bij ons eigen strand ontbreekt. Wat dat betreft zitten we dus helemaal goed!

Gisteren zijn we gaan snorkelen. We hadden een goede deal gesloten voor een tour waar we van 14.00 to 20:00 mee op pad zijn gegaan. Snorkelen op twee verschillende plekken, dorpje M’Pai Bay bezoeken en kijken hoe de zon de zee in zakt, ook wel zonsondergang genoemd.

‘s Ochtends konden we het dus lekker rustig aandoen, genieten van ons mooie uitzicht en een boekje erbij. Eerst moesten we nog een stukje lopen voordat we bij onze tourboot aankwamen. We gingen met een klein clubje, samen met twee Fransen en de bemanning, twee jongens die overal bij helpen, dus helemaal goed! Na een half uurtje stopte de boot, nadat we ons in onze snorkeloutfit hadden gehesen, sprongen we de oceaan in. Alles was fantastisch daaronder, zelfs Diane kon alle visjes goed zien met haar in elkaar geknutselde bril voor in het snorkelmasker, een uitkomst! Het was ongeveer 4 meter diep, dus je kon niet bij het koraal komen.

Ook het zwemmen met zwemband was helemaal goed, je kan gewoon in het water ‘hangen’ zonder iets te hoeven doen, lekker relaxed! Na een half uur voeren we naar ander plekje, hier leken wat minder visjes te zwemmen, maar nog altijd heel bijzonder de onderwaterwereld te bekijken. Na het snorkelen is het tijd om aan land aan te leggen. We bezoeken het enige dorpje op dit eiland, M’Pai Bay. Er zijn hier veel kinderen die aan het voetballen zijn, meisjes en jongens. Het is een levendige boel. Rond zes uur begint de zonsondergang, dus lopen we naar de baai waar het goed te zien is. Behalve de vele muggenbeten, is het een mooi gezicht. Daarna zijn we weer terug naar ons strandje gevaren, in het donker, maar het was vanwege de maan niet donker genoeg om het lichtgevend plankton te zien, ach dat was ook maar een bijzaak. Het ging ons om de snorkelplek en dat was helemaal top! Bij aankomst op hebben we nog heerlijk gegeten met onze voeten in het zand.

Vandaag staat er niets op het programma, behalve boekjes uitlezen, genieten van het uitzicht, dobberen in zee…, nou ja, nog genoeg te doen!

Morgen vertrekken we weer naar Phnom Penh.

Liefs, Klaas & Diane

Kampot & Koh Rong Samloem

Posted on by
4

Afgelopen donderdag zijn we van Phnom Penh naar Kampot gereden met een mini van. Na een paar uur helemaal door elkaar te zijn geschud, de wegen zijn nog niet overal top en zijn volop in aanbouw, komen we aan in Kampot. Het is nog redelijk vroeg, half 12 ‘s ochtends als we bij het hotel aankomen. Het valt meteen op dat het een gezellig dorpje is. Dus nadat we onze kamer hebben gezien, lopen we het stadje in. Er zijn genoeg leuke restaurantjes waar we kunnen eten, na een lekkere lunch en een rondje door het dorp lopen we terug naar ons hotel. ‘s Avonds eten we aan de rivier bij een Frans restaurantje, Frans hoor en zie je hier veel.

De volgende dag hebben we Lim als chauffeur en dat was een schot in de roos. Hij spreekt goed Engels dus was het aangenaam met hem onderweg te kletsen. Als eerste brengt hij ons naar een zoutwinningsgebied. Waar de lokalen zout van de zoute ondergelopen velden halen om te drogen. Die mannen tillen de hele dag 50 kilo zout aan een stok met twee manden om het naar een soort van loods te brengen. Hoezo Arbo?

Vervolgens stoppen we bij the Secret Lake. Het is een in Khmer-tijd met de hand uitgegraven meer, dat gemaakt was om water te winnen voor de verbouwing van rijst. Het blijkt een meer te zijn waar het grondwater altijd naar boven komt, dus nooit leeg staat. Uiteindelijk werd het meer gebruikt als massagraf.

Kampot staat bekend om de zwarte peper, dus kon een bezoek aan de peperplantage niet ontbreken. Zo’n 5 jaar geleden is het gestart als project om ervoor te zorgen dat kinderen naar school kunnen, van basisschool tot aan de universiteit. Naast peper verbouwen ze ook verschillende soorten fruit, zo hebben we ook de ananasplant gespot.

Omdat de lunchtijd was aangebroken gingen we in een lokaal restaurantje, in the middle of nowhere, een hapje eten en kregen we een letterlijk kijkje in de keuken. We moesten namelijk zelf aan de bak, voor we het wisten stonden we onze eigen massaman (een soort curry) en beek lok lak (een ander traditioneel Cambodjaans gerecht) te maken. Erg lekker allebei!

We sloten de dag af in Kep, een dorpje dat bekend staat om de krab. We bezochten de lokale vismarkt. En zagen diverse, soms wat gek uitziende visjes. Ook hadden ze enorme garnalen, het water liep in onze mond!

Gisteren hadden we een relax dagje. We hebben aan een rivier gezeten, gelezen en lekker gegeten, meen fantastisch uitzicht over een baai. Helemaal goed!

Vanochtend stonden we op tijd op. Om 8 uur stond Lim voor de deur, hij heeft ons in 2 uur naar Sihanoukville gebracht. We hadden het al gelezen, maar in deze stad hoef je niet te zijn. Het is er één grote bouwput waar ook nog mensen wonen en één grote invasie van Chinezen die alle wolkenkrabbers maken. Dit in het vooruitzicht van het grote geld dat Chinezen altijd mooi vinden: gokken en casino’s.

Gelukkig hadden we ons goed ingelezen en was ons verblijf maar van korte duur, we hebben de speedferry gepakt, op naar het paradijs!

En echt, het is nóg mooier dan de plaatjes,… en dat we dachten. De komende dagen verblijven we in een luxe strandhuisje met balkonnetje, een paar meter van de zee. Erg vervelend allemaal!

Mochten jullie de komende dagen niets horen, dan genieten we van zon zee en strand we proberen nog wat foto’s te plaatsen, maar het internet heeft het er soms wat moeite mee.

Liefs, Klaas & Diane

Battambang II & Phnom Penh

Posted on by
2

Afgelopen zondag om tien uur stond onze tuktuk chauffeur voor de deur te wachten. Deze keer is het Savet, een jonge kerel met leuke humor en die ook nog eens goed Engels kan. Dat is altijd handig, want hij vertelde en leerde ons veel.

We kregen les in het boeddhisme, vertelden ons alles over de banaan en liet ons miljoenen vleermuizen zien…

Eerst nam hij ons mee naar een pagode. Op het het terrein stonden er twee, een oude, die tijdens de rode Khmer gebruikt werd als gevangenis. Daarom hebben ze een nieuwe gebouwd, deze werd gemaakt met giften uit de hele wereld en wordt onderhouden door de monniken.

Daarna stopte we bij een kraampje om een hele aparte rijstsnack te eten, Sticky Rice. En het smaakte ook nog. Het wordt gemaakt van gestoomde rijst en zoete rijst verpakt in een bamboo-jasje, die je dan als banaan kunt afpellen. Vervolgens stopten we bij een visverwerkingstentje waar ze gekweekte vis, uit Thailand, verwerken.

Hierna liet hij ons zien hoe ze rijstpapier maken, dat ze gebruiken bij het maken van Spring Rolls, mini loempia’s. Het is een hel proces, ze werken er met zijn vieren en maken zo’n 2000 ‘pannenkoekjes’ op een dag, 7 dagen in de week. Ze kunnen er net van rondkomen. Jaja, zo kan het ook.

Ook bij de volgende stop verrast Savet ons op een lokale traktatie, gedroogde banaan. Zo’n lief huisvrouwtje die de hele dag bananen snijdt en droogt om ze vervolgens te verkopen als lekkere snack.

Verderop reden we naar een stokerij voor rijstwijn en dan de sterkte variant van 70% alcohol. Ze maakten verschillende varianten. In één grote pot zat een heuse Cobra als smaakmaker, deze wordt voornamelijk medicinaal gebruikt. In de andere zat fruit als smaakmaker.

Inmiddels was de lunchtijd aangebroken en gingen we naar Savet’s huis voor een heerlijke lunch, klaargemaakt door zijn vrouw. Daarna was het siësta tijd en konden we lekker relaxen in de hangmatten.

Na een uurtje was het tijd om naar de killing Cave te gaan, de duistere kant van Cambodja. In de jaren 70 voerde Pol Pot hier een schrikbewind, miljoenen Cambodjanen werden omgebracht op de meest lugubere manieren. Zo ook hier, eerst werden onschuldige mensen gedood om vervolgens in een gat gegooid van zo’n 30 meter. Een raar gezicht om te zien.

Naast deze bizarre plek staat Battambang ook bekend om de vleermuizen, klokslag 18 uur komen er miljoenen vleermuizen uit een grot naar buiten vliegen om voedsel te zoeken. Het hele tafereel duurt zeker een uur. De straat stond vol met stoeltjes en kraampjes zodat iedereen het goed kan zien. Heel bijzonder!

Na deze bijzondere dag was het tijd een hapje te eten op het terrasje boven de straat.

De volgende dag werden we om half 9 opgehaald om af te reizen naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Naar een rit van zo’n 5,5 uur kwamen we aan in ons hotel. Phnom Penh is een totaal andere stad als Siem Reap, veel drukker en chaotischer lijkt het wel. De hoofdstad ligt dichtbij Vietnam en had in de jaren zeventig ook een rol in de Vietnamoorlog. Daardoor is er een vreemde sfeer over de stad. Met veel kapotte gebouwen en smerige straten met veel afval wat gewoon op straat ligt te rotten. De regering, lees dictator, is een soort van upperclass die alles voor het zeggen heeft. Mooie huizen, dikke auto’s die in Nederland niet zouden misstaan etc. Daarbij komt nog de enorme corruptie die hier in dit land bestaat. Daardoor worden de rijken steeds rijker en de armen staan aan de kant en kijken ernaar. Wij hoorden bijvoorbeeld dat schoolgaande kinderen, van de arme tak, de boeken die ze nodig hebben rechtstreeks van de leraar moeten kopen in de vorm van een copy. En dat ze dan het geld daarvoor direct aan de leraar moeten geven. Dus in een klas van 30 kinderen krijgt die man 30 x geld voor een gekopieerd boek en de zogenaamde regering doet helemaal niets.

Het land wordt veelal verkocht aan buitenlandse investeerders. Chinezen, Japanners en Amerikanen hebben het hierin voor het zeggen. Je ziet dus ook hele stukken land die dan bijvoorbeeld horen bij een Chinees hotel, een stuk land van wel 100 bij 100 meter, mIdden in de stad.

Phnom Penh staat bekend om de killing fields en de S21-gevangenis. Om deze te bezoeken hebben we afgesproken met Vanna, onze tuktuk-chauffeur voor de komende twee dagen.

We beginnen met de gevangenis, dat voor de oorlog gebruikt werd als school. Met een audiotour lopen we over het terrein en bezoeken we de gebouwen waar zich afgrijslijke taferelen hebben afgespeeld. Niet te bevatten dat iemand zoiets kan bedenken en onschuldige mensen zo heeft gemarteld en gedood. Tijdens de audiotour hoorden we ook verhalen van slachtoffers, dit maakte het nog onmenselijker. Het grootste deel van de gevangen werd hier gedood.

Daarna bezochten we de killing fields, net buiten Phnom Penh. Gevangenen van onder andere Tuol Sleng werden hiernaartoe gebracht en vermoord. Iedereen was geboeid en geblindoekt. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren of bamboestokken in te slaan. Er werd een scala aan methodes gebruikt. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Het idee was om hele gezinnen met wortel en al (kinderen) te vermoorden, dan kon er ook niemand wraak nemen. Een andere uitspraak was om liever 1 onschuldige te vermoorden dan 1 iemand te missen. De soldaten die hier werkten waren veelal zelf nog kinderen en hierdoor makkelijk te hersenspoelen. Met regelmaat werd de hele ploeg vermoord door een nieuwe groep kindsoldaten, op deze manier kon er niets uitlekken van wat er gebeurde op deze velden.

Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979, er zijn in totaal 129 massagraven verdeeld over het land en er worden nog steeds menselijke resten gevonden.

Het was een enerverende dag, bizar om te zien dat dit nog zo kort geleden heeft plaatsgevonden.

Vandaag zijn we opnieuw op pad geweest met Vanna, nu zijn we het platteland opgegaan en hebben we meer van de arme kant van Cambodja gezien. Allemaal heel mooi en vredig, als dat woord nog bestaat. Schoolgaande kinderen, heel veel kleine winkeltjes met oude vrouwtjes ervoor, weinig verkeer, en aardige mensen. Vanna is een lolbroek die aldoor wel een grap te vertellen heeft, hij is populair bij de arme mensen. Zo’n soort van allemansvriend vriend. Hij zelf werkt in de stad en slaapt bij een oom. Zijn vrouw en rest van de familie wonen op het platteland, zij werken in een textielfabriek. Samen verdienen ze om leningen af te betalen aan de bank. Een huis, een brommer en een tuktuk daar hebben ze een lening voor. 1 keer in de 10 dagen gaat hij naar zijn vrouw om samen een dagje te hebben.

Dit was de info die we beetje bij beetje te horen kregen van Vanna. Maar voor de rest reden we heerlijk relaxed door het land met af en toe een leuk verhaaltje. Of we stopten ergens. Zoals op een eilandje, waar we eerst met de ferry naar toe moesten. Vanna liet ons de dorpjes zien en het boerenland waar allerlei producten verbouwd worden zoals bananen, wortels, gember, uien, aardappels, papaja’s enzo. We stoppen bij een zijdefabriek waar de lokale zijdekleding maken, we kregen een rondleiding van Kim, een vrolijke dame die het hele proces goed kon uitleggen. Daarna reden we langs allerlei gebouwen en in de omgevingen terug naar ons hotel waar we nu heerlijk genieten van de vrije middag die de reisleidster ingepland heeft. Lief hè?!

Morgen verlaten we Phnom Penh en reizen we verder naar Kampot.

Liefs, Klaas & Diane

Angkor Wat II, Siem Reap & Battambang

Posted on by
4

Afgelopen donderdag haalde Soklin ons op om voor een tweede dag naar Ankor Wat. Er was nog wel meer te zien. Dus wij op pad. Na een half uurtje reden we weer op het terrein van Ankor Wat, maar nu verder naar een andere tempel. Je krijgt hierdoor wel een idee hoe groot deze tempelstad is. Kilometer bij kilometers groot. Dus nu kwamen we aan bij nog een andere. Alle tempels kom je binnen via een lange oprijlaan met beelden aan weerskanten. Je hebt het idee van een kasteel, maar dan veel groter. Ook deze tempel was in redelijke staat. Maar er ligt veel steen gewoon in het zand. Sommigen met nummers erop, daar zijn ze nog mee bezig om te restaureren. Anderen liggen gewoon op een hoop, maar de hoofdtempels staan er nog wel. Je kunt aan alles merken dat ze overwoekerd waren door de jungle. Sommige bomen groeien gewoon op het steen. Ook de volgende tempel zag er zo uit. Daarna reden we nog naar een hospitaal tempel, midden in een meertje. Met 1 ingang via een dijkje, ook heel bijzonder.

Gisteren heeft Soklin ons gehaald op om de binnenlanden in te gaan. Hij wist nog wel leuke en bijzondere plekjes. Klokslag half 9 staat hij bij ons voor de deur. Dat is toch elke keer weer leuk, in een tuktuk door het land rijden. Langs winkeltjes, garages, scholen enzo. En zo rijden we Siem Reap uit. Het wordt steeds leger en open. Rijstvelden zijn er veel. Bij elke stop krijgen we een lecture van Soklin. Hij weet heel veel te vertellen. Zo eten we allerlei rare vruchten, zoals Lotus fruit en ‘7-wateren’, dat is tenminste de vertaling die hij eraan geeft, die je zo langs de weg kan kopen. We bezoeken de Lotus boerderij, een plek waar de lokale bevolking heen gaat om te relaxen. Ze kunnen dan ter plekke wat eten en drinken kopen en lekker gaan picknicken.

Wat verderop gaan we naar een lokale markt in een dorpje. Dat is natuurlijk altijd mooi om te zien. Vooral vrouwen maken hier de dienst uit. Kraampjes, nou ja kraampjes. Ze zitten gewoon op de grond, maken hun eten schoon, vlees en vis. En fruit, veel fruit. Het ziet er allemaal lekker uit. En de mensen zijn allemaal vriendelijk.

We gaan daarna het dorpje in wat bestaat uit hutten op palen. In deze tijd staat het land droog en is dit een goede plaats om te wonen. Maar in het regenseizoen staat dit dorp onder water en moet iedereen verhuizen naar hogere plekken. Naast het dorpje staat een berg met een tempel erop. Dus daar gaat iedereen heen als het water omhoog komt. Het dorpje zelf is te armoedig. Geen stroom geen schoon water geen verlichting geen riolering, eigenlijk niets. De mensen doen hun behoeften gewoon in een plas waarin ze ook zwemmen, vis houden en wassen. Ze slapen hier in hutjes met zijn 6- of 7en. De kinderen spelen op straat en gaan niet naar school, dat is te duur.

Nadat we dit allemaal gezien hebben, rijden we terug naar de stad om wat te eten en drinken.

Waarna we teruglopen naar ons hotel om lekker aan het zwembad een boekje lezen.

Vandaag zijn we in Battambang aangekomen na een busreis van 4 uur. Onderweg was er voldoende te zien, dus de tijd vloog weer voorbij. Ook hier staat de zon flink aan, lekker relaxen aan het zwembad om wat af te koelen is dan wel fijn.

Morgen gaan we op pad met Savet. Hij zal ons de omgeving van Battambang laten zien. Ook gaan we de plek bezoeken waar miljoenen vleermuizen rond zonsondergang te voorschijn komen. We zijn benieuwd!

Liefs, Klaas & Diane

Siem Reap & Angkor Wat

Posted on by
3

Inmiddels zijn we alweer twee dagen in Cambodja. Onze vliegreis naar Bangkok en vervolgens de overstap naar Siem Reap ging helemaal goed. Hoewel we vanuit Schiphol een klein uurtje later vertrokken waren we zelfs eerder geland in Bangkok. En ook in Siem Reap kwamen we eerder aan. Daar kan de NS nog iets van leren… want verder dan Amsterdam Zuid kwamen we afgelopen zondag niet. Dus uiteindelijk maar een taxi geregeld om vervolgens toch nog op tijd aan te komen.

Ons hotel ligt op zo’n tien minuutjes lopen van de vele restaurantjes en winkeltjes. Siem Reap is een gezellig stadje en kent voor zover wij hebben ontdekt amper hoogbouw. Wel hebben ze scooters en tuktuks in overvloed, dus regelmatig moeten we ze teleurstellen dat we zelfs in deze warmte liever wandelen. Want de warmte is hier al vroeg aanwezig.

Het eten smaakt ook hier weer erg lekker, lekkere curry’s en verschillende rijstgerechten. Ze hebben het dan ook goed afgekeken van hun buurlanden Thailand en Vietnam.

Vanochtend was het vroeg dag, heel vroeg dag… om 4 uur stonden we naast ons bed om vervolgens om 4.30 uur door Soklin opgehaald te worden. Hij is de komende drie dagen onze tuktuk chauffeur. Eerst voor Ankor en vrijdag nog een dagje de binnenlanden in.

Vandaag stond de zonsopgang bij Ankor Wat op de planning. Eerst nog even entree kaarten scoren. Dankzij Soklin konden we mooi de wachtrij omzeilen en stonden we 5 minuten later alweer buiten met een gepersonaliseerde entreekaart.

Na een wandeling in het donker stonden we voor het gigantische tempelcomplex te wachten, samen met wat andere gekken, totdat de zon zich liet zien.

En jawel, het is gelukt! Oordeel zelf maar…

Omdat we nog een hele dag voor ons hadden, het was tenslotte nog maar net 6 uur geweest, zijn we het terrein van zo’n 1,6 hectare verder gaan verkennen. Zo was er heuse bibliotheek en waren er diverse tempelgalerijen.

Vervolgens zijn we naar de Tomb Raider tempel geweest, dit is natuurlijk niet zijn echte naam, maar hij is wel wereldberoemd geworden door de gelijknamige film. De gigantische Ceiba Pentandra bomen groeien over de tempel Ta Phrom heen en zorgen voor unieke plaatjes.

Tenslotte hebben we een bezoek gebracht aan de Bayon tempel. Een bijzondere tempel met 54 torens die elk 4 gezichten bevatten. Hierdoor telt Bayon 216 gezichten! De tempel is fantastisch mooi en je voelt je even alsof je in de film Jungle Book terecht bent gekomen.

Morgen gaan we verder met ons bezoek aan het enorme tempelcomplex, we hebben tenslotte nog een paar honderd tempels te gaan…

Liefs, Klaas & Diane